Μάτια που νιώθουν, χέρια που μιλούν

Κάθε μορφή τέχνης διαμορφώνει έναν διάλογο μεταξύ δημιουργού και αποδέκτη συνειδητά, αλλά και ασυνείδητα.

Είναι μια εξιστόρηση με μια άλλη γλώσσα, με ένα άλλο μέσο που απελευθερώνει μια διαφορετική ισχύ και αναδεικνύει αξίες και δυνατότητες με μια «προκλητική πολυσημία», θα ισχυριζόταν κάποιος που δεν είναι καλλιτέχνης.

Η συνέργεια του Μουσείου Σχολικής Ζωής Δήμου Χανίων με την Κεντρική Κλινική Χανίων – Κλινική Τσεπέτη αξιοποιώντας πολυδύναμες αφετηρίες από το έργο του βραβευμένου πανελλαδικά αλλά και διεθνώς εικαστικού φωτογράφου Γεώργιου Ξηρογιάννη (George Dryjohn) επιδιώκει να αναδείξει την αναγκαιότητα του διατομεακού διαλόγου στη σύγχρονη κοινότητα μέσω του πολιτισμού, και πιο συγκεκριμένα της τέχνης της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, όταν αυτή συνδιαλέγεται γόνιμα με την τοπική ιστορία.

Με άλλα λόγια, έχοντας ως εφαλτήριο αξιοσημείωτα ανθρωποκεντρικά φωτογραφικά κάδρα του διεισδυτικού στη γλώσσα του σώματος άνωθεν καλλιτέχνη, και παράλληλα ιχνηλατώντας ενδεικτικά τεκμήρια από την ιστορία της Κλινικής Τσεπέτη στον τομέα της Υγείας στην πόλη των Χανίων, επενδύουμε στη ρευστή πολλαπλότητα της ερμηνείας, ώστε να αναδείξουμε, αφενός τη δυναμική νέων τύπων ιστορικών πηγών, και αφετέρου να χαρτογραφήσουμε εκ νέου τον κοινωνικό χώρο της πόλης με τη βοήθεια της τέχνης.

Η έκθεση «Μάτια που νιώθουν, χέρια που μιλούν», σε επιμέλεια της Μαρίας Δρακάκη και του Γεωργίου Ορφανίδη, φιλοδοξεί να ανατροφοδοτήσει τις τετριμμένες μορφές διάδρασης που αναπτύσσονται κατά καιρούς μεταξύ του χώρου της Υγείας και των Τεχνών στον ελλαδικό χώρο, ξεπερνώντας τα στεγανά των σχετικών επιμελητικών πρακτικών, με απώτερο στόχο την πυροδότηση μιας σειράς διατομεακών καλλιτεχνικών δράσεων που θα λειτουργούν ως ψηφίδες ανασυγκρότησης της τοπικής ιστορίας.