Τοπία Άνθινα , Φυσικά και Ανθρώπινα

Το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024 στις 17:30 θα εγκαινιαστεί στον εκθεσιακό χώρο του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου – Μεγάλο Αρσενάλι, η έκθεση ζωγραφικής αναδρομικού χαρακτήρα της εικαστικού Γεωργίας Ζακυνθινάκη, με τίτλο: «Τοπία άνθινα, φυσικά και ανθρώπινα», σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης, δρ. Αλεξάνδρας Κουρουτάκη, μέλους ΕΔΙΠ του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Στο τεχνοκριτικό της κείμενο, η επιμελήτρια της έκθεσης σημειώνει:

« Νεκρή φύση με άνθη, αφηρημένες συνθέσεις, πορτρέτα και γυναικεία γυμνά συνιστούν τις δεσπόζουσες θεματικές πτυχές της ατομικής έκθεσης αναδρομικού χαρακτήρα της Γεωργίας Ζακυνθινάκη. Η έκθεση περιλαμβάνει τέσσερις θεματικές ενότητες. Στην πρώτη ενότητα   παρουσιάζονται γυναικεία γυμνά ως άνθινα εσωτερικά και ενεργειακά «τοπία». Χάρη στην ταχεία, πυρετική διαδικασία της ζωγραφικής της πράξης, η Ζακυνθινάκη μετατρέπει το γυναικείο σώμα σε άνθος. Άλλοτε πάλι, αφηρημένα μοτίβα εξελίσσονται, χάρη στον οίστρο της έμπνευσης, σε γυναικείες φιγούρες. Μέσα από αφαιρετικές σχηματοποιήσεις, η εικαστικός «εκμαιεύει» από το οπτικό ερέθισμα, τη συμβολική και τη μορφοπλαστική του διάσταση.  

Στη δεύτερη ενότητα παρουσιάζονται έργα της ανθρωποκεντρικής ζωγραφικής της Ζακυνθινάκη, εξπρεσιονιστικές αυτοπροσωπογραφίες και πορτρέτα που σχεδιάζονται με νευρική πινελιά και έντονα αντιρεαλιστικά χρώματα. Τα πορτρέτα διακρίνονται για την ψυχογραφική τους διάσταση, τη διερευνητική προσέγγιση και την ενεργητική φαντασία της δημιουργού. 

Η τρίτη ενότητα περιλαμβάνει αφηρημένες συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων που κινούνται αμιγώς στο χώρο του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Η εικαστικός χρησιμοποιεί λάδια, κάρβουνο και μικτή τεχνική. Τα σκοτεινά «τοπία» της σειράς παραπέμπουν σε έντονες ψυχικές καταστάσεις και χρονολογούνται από την σπουδαστική περίοδο της Ζακυνθινάκη, στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, με δασκάλους τους Κεσσανλή, Πατρασκίδη, Εξαρχόπουλο και Χαρδαλιά.

Στην τέταρτη ενότητα παρουσιάζονται έργα της πρόσφατης δουλειάς της Ζακυνθινάκη που περιλαμβάνει νεκρή φύση με άνθη. Με «ιμπρεσιονίζουσα» γραφή, η εικαστικός αποτυπώνει το σπινθηροβόλημα και τις παλμικές κινήσεις του μεταβαλλόμενου φωτός πάνω στις χρωματικές φόρμες. Στα άνθινα «τοπία» της σειράς, καταγράφεται με ενάργεια η χειρονομία, η παρόρμηση της στιγμής και το «παιχνίδι» με το ρευστό χρώμα που διαστέλλει  τη φόρμα και της χαρίζει κίνηση. Το πλούσιο χρωματικό αίσθημα γίνεται αντιληπτό είτε ως ατμοσφαιρική διαφάνεια, είτε ως παστόζικη πινελιά. 

Σε γενικές γραμμές, στα άνθινα, εσωτερικά και ενεργειακά «τοπία» της Ζακυνθινάκη, μέσα από ποικίλες υφολογικές προσεγγίσεις και τεχνικές, διαφαίνονται τα στοιχεία εκείνα που συνιστούν το προσωπικό της ύφος: η θερμή και ταχεία εκτέλεση, η ένταση του εκφραστικού χρώματος και της σχεδιαστικής γραμμής. Πέρα όμως από τον ενδελεχή εικαστικό προβληματισμό και τις προφανείς χρωματικές αρετές που διαθέτουν οι συνθέσεις της, το εικαστικό έργο της Ζακυνθινάκη μαρτυρά την αμέριστη αγάπη της δημιουργού για το φαινόμενο της ζωής και για τον άνθρωπο που το σηματοδοτεί ».