«Μαύρη Κωμωδία»

Μια φάρσα σε μια πράξη

“Ένα Κυριακάτικο βράδυ της δεκαετίας του ’60, σε ένα φτωχικό διαμέρισμα του Λονδίνου, ο γλύπτης Μπρίντσλει Μίλερ και η αρραβωνιαστικιά του Κάρολ, ετοιμάζονται να υποδεχτούν τον πατέρα της, στρατηγό Μέλκετ, και τον εκατομμυριούχο έμπορο έργων τέχνης Τζωρτζ Μπάμπεγκερ. Για να τους εντυπωσιάσουν, εκμεταλλεύονται την απουσία του γείτονά τους Χάρολντ Γκόριντζ και «δανείζονται» τα ακριβά του έπιπλα. Όμως ο Χάρολντ επιστρέφει νωρίτερα και μπαίνει κατευθείαν στο διαμέρισμα, όπου έχουν μαζευτεί διάφοροι καλεσμένοι και ακάλεστοι, όταν μία βλάβη του κεντρικού διακόπτη έχει βυθίσει όλο το κτήριο στο σκοτάδι.Τότε αρχίζουν οι αγωνιώδεις προσπάθειες του Μπρίντσλει να επιστρέψει τα «κλεμμένα» έπιπλα, πριν ανάψουν τα φώτα… Αλλά το σκοτάδι θα αποδειχθεί εξαιρετικά αποκαλυπτικό!”

Στο σατιρικό έργο του Πίτερ Σάφερ «Μαύρη κωμωδία», τα πρόσωπα δρουν στο «σκοτάδι», το οποίο στη σκηνική πράξη αντιστρέφεται σε «φως»! Το εύρημα αυτό κάνει πιο διασκεδαστική την πλοκή της φάρσας, κυρίως όμως, συνιστά μια πικρόχολη αλληγορία για τις «σκοτεινές» σκέψεις και πράξεις που κρύβονται στο «φως» των αστικών ηθών και των ανθρώπινων σχέσεων. Η δραματουργική «πλεκτάνη» του μπλακ-άουτ φανερώνει την υποκριτική και υστερόβουλη συμπεριφορά των προσώπων του έργου. Στο τέλος όμως της πικρής αυτής σάτιρας, η αλήθεια και η αγάπη υπερισχύουν απέναντι σε έναν ανούσιο συμβατικό γάμο.

Η δραματουργία του Πίτερ Σάφερ και ειδικά η «Μαύρη κωμωδία» (1965), σαρκάζει με ευρηματικό και τολμηρό τρόπο τις σαθρές αξίες της αστικής κοινωνίας και τις επιπτώσεις της στη διαμόρφωση και την προσωπική ζωή του ανθρώπου, ακολουθώντας το γενικότερο πνεύμα αμφισβήτησης της εποχής.