Το φετινό πρόγραμμα του Δήμου Χανίων και της Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ.-Κ.Α.Μ., που αναδεικνύει την πρωτότυπη καλλιτεχνική παραγωγή, τα «Ανοιχτά Πανιά 2022», επιχειρεί να συνεχίσει το δημιουργικό ταξίδι παραγωγής πρωτότυπων καλλιτεχνικών έργων που ξεκίνησε τον προηγούμενο χρόνο, δίνοντας και πάλι ιδιαίτερη έμφαση στις σύγχρονες πρακτικές. Επιδίωξη όλων μας είναι να αναστοχαστούμε το παρελθόν, να συνομιλήσουμε με το παρόν και να σχεδιάσουμε το μέλλον, μέσα από ποικίλες καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Τα Χανιά το επόμενο διάστημα, από Αύγουστο έως Δεκέμβριο 2022, θα κατακλυστούν από χορό, θέατρο, εικαστικά, μουσική, κινηματογράφο, εκπαιδευτικά εργαστήρια και πολλά άλλα.
Περιγραφές δράσεων και βιογραφικά συντελεστών
Ο Δήμος Χανίων και η Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ.-Κ.Α.Μ. στο πλαίσιο του προγράμματος «Ανοιχτά Πανιά 2022», κατόπιν ανακοίνωσης των 15 εγκεκριμένων δράσεων, κοινοποιεί τους τίτλους και τις σύντομες περιγραφές των καλλιτεχνικών έργων, καθώς και τους βασικούς συντελεστές και τα βιογραφικά τους.
She left, she left again, she left once more
(Έφυγε, έφυγε ξανά, έφυγε για άλλη μια φορά)
Εικαστική έκθεση και ένα βιβλίo
Ελένη Μπαγάκη
Περιγραφή:
Η Ελένη Μπαγάκη θα παρουσιάσει μια ατομική εικαστική έκθεση που θα αποτελείται από μια σειρά ζωγραφικών έργων και ένα βιβλίο ειδικά για τα Ανοιχτά Πανιά. Η Ελένη κατάγεται από τα Χανιά και κατοικεί στην Αθήνα. Αφού ταξίδεψε την τελευταία δεκαετία σε διαφορετικά μέρη ανά τον κόσμο, χρησιμοποιεί πάντα την Κρήτη και ειδικότερα τα Χανιά ως αφετηρία έμπνευσης και αυτοαναφοράς στο έργο της. Μέσα από αυτή την παρουσίαση επιδιώκουμε να εξερευνήσουμε πώς η προσωπική και αυτοβιογραφική έρευνα της Μπαγάκη σχετίζεται με γενικότερες ταυτοτικές ανησυχίες της εποχής που διανύουμε, καθώς και πόσο σημαντική είναι η κοινότητα κάποιου στη σύνθεση της ταυτότητάς του.
Η σχέση του προσωπικού και του πολιτικού, του ιδιωτικού και του δημόσιου είναι έννοιες που η Μπαγάκη διαπραγματεύεται μέσα από το έργο της. Στην πρακτική της, ερευνά την αυτοβιογραφική αφήγηση και τη σχέση της με τη μυθοπλασία και τη θεωρία, αντλώντας έμπνευση από φεμινιστικές προσεγγίσεις.
Συντελεστές:
Εικαστικός: Ελένη Μπαγάκη
Επιμελήτρια τέχνης: Σοφία Μαυρουδή
Παράλληλες δράσεις:
-Εκπαιδευτικό εργαστήριο για ενήλικες
“Το αυτοβιογραφικό στην τέχνη”
Στόχος του εργαστηρίου θα είναι να προβάλει διαφορετικές τεχνικές που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης, αντλώντας έμπνευση από την καθημερινότητά του και τα προσωπικά του βιώματα. Πώς οι προσωπικές εμπειρίες και το περιβάλλον που ζει, μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα για καλλιτεχνική δημιουργία; Για την παρακολούθηση του εργαστηρίου δεν απαιτείται προηγούμενη σχετική εμπειρία.
-Ξενάγηση στην έκθεση
Με παρουσία του καλλιτέχνη και επιμελητή, μία φορά την εβδομάδα.
Βιογραφικά:
Ελένη Μπαγάκη, εικαστικός
Η Ελένη Μπαγάκη είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου MA Fine Arts από το Central Saint Martins, Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου (UAL). Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στην Ελένη Κορωναίου gallery, Αθήνα (2021), Chauffeur gallery, Σύδνεϋ (2021), Palette Terre, Παρίσι (2018), Radio Athènes, Αθήνα (2017 & 2015), Signal, Μαλμέ (2016), New Studio, London (2015), ReMap (2013), Αθήνα. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις διεθνώς, όπως η L’Inconnue Gallery, Μόντρεαλ (2017), στο Μουσείο Μπενάκη με το Ίδρυμα DESTE και το New Museum of New York, Αθήνα (2016) και στο Family Business, Νέα Υόρκη (2013). Έχει συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών όπως Hordaland Kunstsenter, Bergen (2020), Fogo Island Arts, Fogo Island (2019), Iaspis, Stockholm (2018-2019), Pivô, São Paulo (2018, με υποτροφία καλλιτέχνη) και το Ίδρυμα Kantor, Κρακοβία (2017). Το 2020-21 ήταν Fellow του ARTWORKS του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Σοφία Μαυρουδή, επιμελήτρια τέχνης
Η Σοφία Μαυρουδή σπούδασε Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Λουντ στην Σουηδία και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο CuratorLab του Πανεπιστημίου Τεχνών Konstfack της Στοκχόλμης. Έχει εργαστεί ως ανεξάρτητη επιμελήτρια στο Μάλμε, την Στοκχόλμη και την Αθήνα και συνεργάζεται με οργανισμούς, γκαλερί και χώρους τέχνης της Αθήνας από το 2008. Μεταξύ 2013 και 2015 ήταν καλλιτεχνική διευθύντρια και επιμελήτρια στην γκαλερί Mare στα Χανιά. Το 2019 επιμελήθηκε την ατομική έκθεση του Cris Gianakos στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων. Πάντα ερευνώντας το site-specificity, από το 2018 και ως προέκταση της καλλιτεχνικής της πρακτικής, έχει δημιουργήσει μαζί με τον καλλιτέχνη και σύντροφό της Αντώνη Χουδαλάκη το Cabanon concrete retreat, που επικεντρώνεται στην εμπειρία του τόπου και στην αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.
Αντιπεπονθός: η κρητική βεντέτα
Θέατρο, Θεατρική περφόρμανς
Παντελής Δεντάκης
Σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης
Περιγραφή:
Αντιπεπονθός σημαίνει ανταπόδοση, αυτοδικία. Η βεντέτα είναι μια πράξη εκδίκησης και συχνά ταυτίζεται με την αυτοδικία.
Η δράση με τίτλο «Αντιπεπονθός» είναι μια θεατρική παράσταση για την κρητική βεντέτα, η οποία προτείνεται να γίνει στον αίθριο χώρο του Δικαστηρίων Χανίων. Υλικά της παράστασης είναι α) ένα νέο θεατρικό κείμενο με αφορμή καταγεγραμμένες ιστορίες βεντέτας της Κρήτης, β) αφηγηματικό υλικό από ιστορικά και πραγματολογικά στοιχεία του φαινομένου (πώς εμφανίστηκε, πώς εξελίχθηκε, τι εκφάνσεις έχει), γ) τραγούδια που σχετίζονται με τη θεματική και θα συνδυάζονται με την ανάπτυξη ενός σύγχρονου ηλεκτρονικού ηχοτοπίου που θα παράγεται από κρητικό παραδοσιακό όργανο.
Στόχος είναι η αναζήτηση της εθιμοτυπικής αλλά και νομικής υπόστασης του φαινομένου στη σύγχρονη κοινωνία, η αναζήτηση της θέσης και της εμπλοκής των ανθρώπων που δε συμμετέχουν άμεσα στη βεντέτα, της θέσης των γυναικών, των παιδιών και της υπόλοιπης κοινότητας.
Ο χώρος είναι πολύ σημαντικός γι’ αυτήν την παράσταση. Οι χώροι, που επιλέγουν για να δράσουν οι εμπλεκόμενοι σε βεντέτες, έχουν πολλές φορές συμβολικό χαρακτήρα. Κι εμείς επιλέγουμε τα Δικαστήρια Χανίων γι’ αυτήν τη δράση, ένα δημόσιο χώρο ως φυσικό σκηνικό της δράσης.
*Η παράσταση αυτή θα παρουσιαστεί πέρα από το Δήμο Χανίων και σε άλλους Δήμους της Κρήτης σε διαφορετικά σημεία, σε συνεργασία με τους Δήμους αυτούς (Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Λασίθι).
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Συνεργάτης σκηνοθέτις: Μαριλένα Κατρανίδου
Πρωτότυπα κείμενα: Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Ξανθή Κόντου
Φωτιστική επιμέλεια: Γιάννης Λύκος
Μουσικός επί σκηνής: Μάνος Μαλαξιανάκης
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Μάνος Στεφανάκης, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη
Παράλληλη δράση:
Η παράσταση ολοκληρώνεται με μια ανοιχτή συζήτηση των συντελεστών με το κοινό.
Σε καθεμία συζήτηση θα συμμετέχουν και «ειδικοί» με το θέμα, με καταγωγή από την τοπική κοινότητα. Πρόθεσή μας είναι κάθε συζήτηση να έχει διαφορετική προσέγγιση της θεματικής και η οποία θα ορίζεται από την ειδικότητα του καλεσμένου. Ένας νομικός/ακαδημαϊκός, που να έχει εντρυφήσει στο ζήτημα, ένας οπλουργός ή κατασκευαστής μαχαιριών, ένας δικαστής ή αστυνομικός, είναι οι ειδικότητες των καλεσμένων στην οπτική των οποίων θα προσαρμόζεται η συζήτηση.
Βιογραφικό:
Παντελής Δεντάκης
Έχει συνεργαστεί με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, το Μέγαρο Μουσικής, το Θέατρο Πόρτα, το Θέατρο Κυκλάδων, το Θέατρο Πορεία, το Théâtre du Soleil, το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο Διάνα, το Θέατρο Ακροπόλ κ.α.
Έχει δουλέψει με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως τους: Λευτέρη Βογιατζή, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, Ariane Mnouchkine, Θωμά Μοσχόπουλο, Θοδωρή Αμπαζή, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Σταμάτη Φασουλή, Δημήτρη Τάρλοου, Γιάννη Λεοντάρη, Μάγια Λυμπεροπούλου, John Todd, Σπύρο Ευαγγελάτο, Έφη Θεοδώρου κ.α.
Έχει σκηνοθετήσει τα έργα “Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος” του Φιλίπ Μινιανά, “Τα Μάτια” του Πάμπλο Μεσσίες, “Πενθεσίλεια” του Κλάιστ, “Κύκλωπας” του Ευριπίδη, “Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω” του Ντάριο Φο, “Αγαπημένε μου Χέρμπερτ” του Χέρμπερτ Άχτερνμπους, “Ο Βυσσινόκηπος” του Άντον Τσέχωφ, “Μια γιορτή στου Νουριάν” του Φόλκερ Λούντβιγκ κ.α
Στην τηλεόραση έχει συμμετάσχει στις σειρές «Άγριες Μέλισσες» του Λευτέρη Χαρίτου, «Το Κόκκινο Ποτάμι» του Μανούσου Μανουσάκη κ.α.
Μέσα στην αγελάδα- μια ιστορία μεταμόρφωσης
Θεατρική παράσταση
Μπάμπης Γαλιατσάτος
‘’Όταν το παιδί ήταν παιδί,
ήταν η εποχή για τις εξής απορίες:
Γιατί είμαι εγώ αυτός και δεν είμαι εσύ;
Γιατί είμαι εδώ και όχι εκεί;
Πότε άρχισε ο χρόνος και πού τελειώνει ο κόσμος;’’
Αρχική έμπνευση της παράστασης αποτελεί ο μύθος της Πασιφάης, της βασίλισσας της Κρήτης, που ερωτεύτηκε τον ταύρο του Ποσειδώνα και ζήτησε από τον Δαίδαλο να κατασκευάσει μια ξύλινη αγελάδα για να τον δελεάσει. Κι έπειτα, μια αλληλουχία, πάσης φύσεως, μεταμορφώσεων: εκδικητικοί θεοί, ζηλόφθονες θεοί, λάγνοι θεοί. Άλλοτε οι ίδιοι αλλάζουν μορφή κινούμενοι από κάποιο πάθος κι άλλοτε εμφυσούν παράλογες επιθυμίες σε θνητούς, όπως στην περίπτωση της Πασιφάης. Σε τι ωφελούν όλες αυτές οι μεταμορφώσεις; Ποιο είναι το κόστος του να εξερευνήσει και ίσως να ανακαλύψει κάποιος, την πραγματική του ταυτότητα; Ερωτήματα που οδηγούν στην εξερεύνηση του βαθύτερου ‘’είναι’’ μέσα από το ανοίκειο, το ξένο, το άλλο.
Σήμερα, μια παρέα ανθρώπων μες στη ραστώνη του ελληνικού καλοκαιριού, μετατρέποντας τον προμαχώνα Σαν Σαλβατόρε σ’ ένα εξοχικό, ανασύρουν τον μύθο μέσα από λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα, που τους φέρνουν πιο κοντά στην έννοια της μεταμόρφωσης. Εξερευνούν τι κρύβεται πίσω από κάθε μεταμόρφωση, καθώς και τους λόγους που οδηγούν σήμερα τον άνθρωπο μέσα στην αγελάδα. Τα κείμενα αυτά, όπως και πρωτότυποι διάλογοι, μαζί με τη μουσική και τον χορό συναντιούνται σε μια αρένα κι έτσι, μέσα από τα σώματα, τη φωνή, τους ήχους, τη μουσική των ηθοποιών, θα αφηγηθούν στους θεατές αυτό το μαγικό ταξίδι των μεταμορφώσεων. Ένα ταξίδι των ηρώων προς την αναζήτηση της ταυτότητάς τους.
Συντελεστές:
Δραματουργία – σκηνοθεσία: Μπάμπης Γαλιατσάτος
Ηθοποιοί: Ιώ Ασηθιανάκη, Όλγα Θεοφανοπούλου, Γιώργος Κισσανδράκης, Δημήτρης Λώλης
Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Λώλης
Κινησιολογία: Όλγα Θεοφανοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Κολπονδίνου
Σκηνογραφία – ενδυματολογία: Ξανθή Κόντου
Παράλληλη δράση:
Οι θεατές μίας εκ των παραστάσεων, θα έχουν τη δυνατότητα να συνομιλήσουν με τους καλλιτέχνες του έργου και με έναν ψυχίατρο-ψυχαναλυτή, ο οποίος με αφορμή την παράσταση, θα θίξει ζητήματα που άπτονται της μεταμόρφωσης του ανθρώπου στις σχέσεις, κυρίως στις ερωτικές, τόσο ως μία εξελικτική διαδικασία του ατόμου με το πέρασμα του χρόνου, όσο και ως μία ακαριαία – συνειδητά ή ασυνείδητα – μεταμφίεση αυτού, ώστε να προσεγγίσει τον ερωτικό του στόχο. Αλλάζω, γίνομαι αυτό που θα δεχτούν, αυτό που θα ποθήσουν. Γίνομαι οικείος, αρεστός, επιθυμητός. Αλλάζω εντός και εκτός. Πόσες τελικά ταυτότητες μπορεί να φέρει μία ύπαρξη; Αλήθεια ή ψέμα οι τόσοι ‘’εαυτοί’’;
Bιογραφικό:
Μπάμπης Γαλιατσάτος
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Είναι απόφοιτος της ανωτέρας σχολής δραματικής τέχνης του Εθνικού θεάτρου. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους: Ακύλλα Καραζήση, Γιάννη Χουβαρδά, Θέμελη Γλυνάτση, Ζωή Ξανθοπούλου, Γιάννη Μπέζο, Νίκο Χατζόπουλο, Δανάη Θεοδωρίδου, Νατάσσα Τριανταφύλλη, Γιώργο Παλούμπη, Βασίλη Κουκαλάνι, Δανάη Σπηλιώτη, Ιόλη Ανδρεάδη, Ελένη Ευθυμίου, Μαρία Πανουργιά, Ελεάνα Τσίχλη και άλλους. Έχει συμμετάσχει στην παράσταση «Domino» με την ομάδα Vasistas σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη σε φεστιβάλ της Γαλλίας και της Πορτογαλίας. Από το 2010 μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: «Αll yesterday’s parties», «Μελάνι», «…και με τι ακριβώς ασχολείστε;» «Ο Μέγας Ανατολικός: ερωτογραφία εν πλω». Έχει παίξει στην ταινία «Κινέττα» του Γιώργου Λάνθιμου και στη μικρού μήκους «General Cargo» του Κωνσταντίνου Καλογρίδη. Στην τηλεόραση έχει παίξει στη σειρά του itv “The Durrells” σε σκηνοθεσία Roger Goldby.
Relocations: polyphony and identity
(Μετεγκαταστάσεις: πολυφωνία και ταυτότητα)
Οπτικοακουστική εγκατάσταση / Συναυλία-παράσταση
Yael Levy & Νίκος Κοκολάκης
Περιγραφή:
Εμπνευσμένοι από την ιστορία, την αρχιτεκτονική, τη ζωντανή πνευματική ατμόσφαιρα της Έτζ Χαγίμ και τη σύνδεση και αλληλεπίδρασή της με την Κρήτη και συγκεκριμένα την περιοχή των Χανίων, η Yael Levy και ο Νίκος Κοκολάκης θα δημιουργήσουν το Relocations: polyphony and identity, ένα νέο site-specific, multimedia έργο που θα περιλαμβάνει επεξεργασμένες ηχογραφήσεις πεδίου και εικόνες από την περιοχή των Χανίων και την Έτζ Χαγίμ, συνδυασμένα σε οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις μαζί με μουσικά όργανα εποχής και φωνές στους διάφορους χώρους της Έτζ Χαγίμ.
Με αυτό το έργο, οι καλλιτέχνες θα διερευνήσουν υπό το πρίσμα μιας σύγχρονης οπτικής, το θέμα της ταυτότητας μέσα σε μια ετερογενή κοινότητα, θα θέσουν ερωτήματα και θα συμβάλουν στο διάλογο σχετικά με τη σύνδεσή της Έτζ Χαγίμ με το πολιτιστικό, πολιτισμικό και το φυσικό περιβάλλον του νησιού ανά τους αιώνες, μέχρι και σήμερα, μετά την αναστήλωσή της και την επαναλειτουργία της το 1999.
Σκοπός του έργου είναι, αντί να δώσει απαντήσεις, να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις και ερεθίσματα για ένα δημιουργικό διάλογο. Οι καλλιτέχνες θα παίξουν με την ιδέα της μετεγκατάστασης (relocation) ήχων, εικόνων και κειμένου και θα αναλογιστούν την επιρροή και την επίδρασή της στη δημιουργική διαδικασία, σχηματίζοντας νέες έννοιες σε σχέση με το κύριο θέμα της ταυτότητας στο σύγχρονο κόσμο.
Βασικοί συντελεστές:
Μουσική σύνθεση, οπτικοακουστική εγκατάσταση και live electronics: Yael Levy & Νίκος Κοκολάκης
Μουσική εκτέλεση:
Γιώργος Σαμοΐλης (μπαρόκ βιολί)
Κατερίνα Ορφανουδάκη (τσέμπαλο)
Χορωδία Cantilena Χανίων υπό τη δ/νση του κ. Γιώργου Καλούτση
Παιδαγωγική δράση: Yael Levy & Νίκος Κοκολάκης
Παράλληλη δράση:
Στο πλαίσιο της δράσης θα παρουσιαστεί ένα εργαστήριο χωρίς αποκλεισμούς για όλα τα παιδιά που ενδιαφέρονται να επισκεφθούν την Έτζ Χαγίμ και να πειραματιστούν με προσιτό κι απλό τρόπο, σαν παιχνίδι, με τις τεχνικές πολυμέσων που χρησιμοποίησαν οι καλλιτέχνες στη δημιουργία του Relocations: polyphony and identity. Για τα παιδιά δημοτικού 8-11 χρονών θα πραγματοποιηθεί ένα βιωματικό εργαστήριο που αποτελείται από μουσικά παιχνίδια, τραγούδια, body percussion και πειραματισμό με φωτογραφία και δημιουργική ζωγραφική με light tables. Με τα μεγαλύτερα παιδιά (12+) οι καλλιτέχνες θα δουλέψουν πάνω σε ασκήσεις ακρόασης, κατασκευή ηχητικών χαρτών (sound maps) σε διάφορα υλικά, ηχογραφήσεις, καθώς και στην επεξεργασία ήχου (sound editing) με προγράμματα ανοιχτού λογισμικού (open source software).
Βιογραφικό ομάδας:
H Yael Levy κι ο Νίκος Κοκολάκης, με έδρα την Κρήτη από το 2021, είναι συνθέτες που δημιουργούν και εκτελούν νέα έργα με στόχο έναν οργανικό συνδυασμό φωνητικής και οργανικής μουσικής, ηχογράφησης πεδίου, εικαστικών, και παραστατικών τεχνών. Στην πρακτική τους συμπεριλαμβάνουν εκπαιδευτικά και community art projects με πολυπολιτισμικές και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Συνεργάζονται με διεθνή σύνολα και σόλο μουσικούς κι έχουν παρουσιάσει έργα τους σε σημαντικούς χώρους και φεστιβάλ όπως τα Gaudeamus Muziekweek στην Ουτρέχτη, Holland Festival και Orgelpark στο Άμστερνταμ, Dag in de Branding Festival και Rewire Festival στη Χάγη, Manifesta 12 Collateral Events 2018 στο Παλέρμο, Muziekcentrum De Bijloke στη Γάνδη, INTERFACES EUC Residency στη Λευκωσία, Labor Neunzehn στο Βερολίνο, 100η επέτειο της Dutch Carillon Society στο Doesburg, και πολλά άλλα.
Είναι ιδρυτές του Catchpenny Ensemble που συνδυάζει ακουστικά και ηλεκτρονικά όργανα, μαζί με video art, κινηματογράφο και οπτικοακουστικά στοιχεία με έδρα τη Χάγη από το 2015.
Ιστορίες δρόμου
Community dance πρότζεκτ: χορός για την κοινότητα
Κατερίνα Σκιαδά
Περιγραφή:
Οι “Ιστορίες Δρόμου” είναι ένα σύνθετο, σπονδυλωτό έργο, το οποίο ερευνά τη σχέση του δημόσιου χώρου με την τέχνη. Για την υλοποίηση του συνεργάζονται καλλιτέχνες από διαφορετικά πεδία, καθώς και κάτοικοι της πόλης με ενδιαφέρον για την τέχνη, οι οποίοι θα ενεργοποιήσουν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, σημεία του κέντρου της πόλης των Χανίων.
Η παράσταση όπως και το κοινό θα είναι «εν κινήσει» αφού το έργο θα ξεδιπλώνεται σταδιακά ταξιδεύοντας μέσω ενός χάρτη μέσα στο κέντρο της παλαιάς πόλης. Μικρόκοσμοι και εικόνες δυνατές, κρυμμένες καλά σε εκκλησίες, σοκάκια, αδιέξοδα, χώρους τέχνης, θα περιμένουν τους θεατές να τις ανακαλύψουν.
Χορευτές, ηθοποιοί, μουσικοί, φωτογράφοι και απλοί κάτοικοι με τις καλλιτεχνικές τους παρεμβάσεις θα δημιουργήσουν ένα διάλογο με αυτόν της καθημερινότητας. Ο διάλογος αυτός θα δώσει στον θεατή έναν καινούργιο τρόπο ανάγνωσης της γνώριμής του καθημερινότητας και μια διαφορετική θέαση της πόλης του.
Κατά τη διάρκεια της περιήγησης/παράστασης, ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει και έκθεση φωτογραφίας με το ίδιο θέμα, η οποία θα ξετυλίγεται παράλληλα με τη σπονδυλωτή χορογραφία μέσα στην πόλη. Τέλος θα πραγματοποιηθεί συζήτηση η οποία θα υποστηριχτεί από ανθρώπους διαφορετικών ειδικοτήτων που ασχολούνται με τον Δημόσιο χώρο όπως αρχιτέκτονες, φωτογράφοι κ.ά.
Συντελεστές:
Σύλληψη ιδέας και χορογραφία: Κατερίνα Σκιαδά
Βοηθός χορογράφου: Κωνσταντίνα Μικρούτσικου
Φωτογραφία: Μανώλης Καραταράκης
Χορευτές: Όλγα Θεοφανοπούλου, Ματίνα Κοκολάκη, Δημήτρης Κύρκος, Στέλλα Τριπολιτάκη, Παυλίνα Τσιάτσιου
Συμμετέχουν: Πάνος Λασπάς, Νεφέλη Σιουμάλα, Χρυσούλα Τζεμανάκη, Πέτρος Αντωνιάδης, Ρούσσα Μαρκάκη, Ελένη Μαστορίδη, Κωνσταντίνα Πρωιμάκη , Γιάννης Χατζηδάκης, Στέλιος Φουράκης, Τζίνα Σφακιανάκη, κ.ά.
Παράλληλες δράσεις:
-Χορογραφικό εργαστήριο
Το σεμινάριο χορογραφίας απευθύνεται σε κατοίκους της πόλης με ενδιαφέρον στην κίνηση. Oι συμμετέχοντες θα δημιουργήσουν μία ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας και επαγγελματικής κατεύθυνσης. Η ομάδα αυτή θα έχει την ευκαιρία να συνυπάρξει με επαγγελματίες χορευτές, να παρακολουθήσει από κοντά τη διαδικασία παραγωγής ενός έργου και να αποκτήσει σκηνική εμπειρία. Με αυτόν τον τρόπο η εμπειρία του κάθε συμμετέχοντα δεν θα περιοριστεί στην αίθουσα χορού, αλλά έμπρακτα θα δει πώς οι χορογραφικές ιδέες των προβών εξελίσσονται σε μέρη μιας παράστασης χορού. Τέλος οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να πάρουν μέρος σε ένα συλλογικό project όπου η συνεργασία, η προσαρμοστικότητα και η δημιουργικότητα, παίζουν πολύ βασικό ρόλο.
– Έκθεση φωτογραφίας με θέμα το Δημόσιο χώρο και την Τέχνη
Ο Μανώλης Καραταράκης, γνωστός φωτογράφος του Ρεθύμνου με ιδιαίτερη «ματιά» πάνω στο αστικό τοπίο και τον δημόσιο χώρο, θα ερευνήσει παράλληλα με την χορογραφική ομάδα, το κέντρο της πόλης των Χανίων, με σκοπό να αναδείξει με το δικό του τρόπο μέρη της πόλης, να τα σχολιάσει μέσα από το φακό και να τα προβάλει σε επιλεγμένα σημεία του κέντρου της πόλης.
-Συζήτηση με το κοινό
Στη συζήτηση αυτή θα είναι προσκεκλημένοι αρχιτέκτονες, φωτογράφοι κ.α., άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με το δημόσιο χώρο και έχει ο καθένας τη δική του προσέγγιση να μοιραστεί ως εμπειρία.
Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να θέσει τους προβληματισμούς του και να μοιραστεί τις εντυπώσεις του σχετικά με το πώς ορίζουμε το Δημόσιο Χώρο, ποια η συμμετοχή μας σε αυτόν, ποια η σχέση μας με το κέντρο της πόλης καθώς και τη σχέση της Τέχνης με το Δημόσιο Χώρο.
Βιογραφικό:
Κατερίνα Σκιαδά
Σπούδασε στο London Contemporary School of Dance – The PLACE και “Transitions Dance Company” Laban Centre.
Έχει συνεργαστεί με χορογράφους του εξωτερικού: L. Anderson, C. Broumachon, B. Craty, R. Sinha, C. Linehan, C. Creange, J. Watton, S. Sandroni/Deja Donne και W. Forsythe (Human Rights).
Στην Ελλάδα έχει χορέψει με τις ομάδες “Griffon”, “Κινητήρας”, “Ομάδα Σύγχρονου χορού της Πέρσας Σταματοπούλου”, “Sine Qua Non”, “Landscape”, “Λυδία Λίθος”, “Δαγίπολη”, την Α. Στελλάτου και τον Κ. Ρήγο. Συμμετείχε στη χορογραφική ομάδα του Δ. Παπαϊωάννου στις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004.
Ίδρυσε το 2004 με τον χορογράφο Γ. Μανταφούνη την ομάδα χορού “Lemurius” στην οποία χορογράφησε και χόρεψε. Έργα της ομάδας έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αποτελεί ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Χορού με τους οποίους έχει οργανώσει εκπαιδευτικά χορογραφικά σεμινάρια (Φεστιβάλ Αθηνών, Φεστιβάλ Καλαμάτας, κ.ά.).
Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Σ. Χατζάκη, τον Α. Καλογρίδη, τον Θ. Μοσχόπουλο και την Ο. Ποζέλη.
Διδάσκει σύγχρονο χορό, αυτοσχεδιασμό και γιόγκα σε παιδιά και ενήλικες.
Βύρσα, όστρακα και άλλα κελύφη
Μουσική/εικαστική παράσταση και ιστορικός περίπατος
Μουσικό Σύνολο ΤΕΤΤΤΙΞ, Μιχάλης Παρασκάκης, Αλίκη Χιωτάκη
Περιγραφή:
Δράση με σκηνικό τα βιομηχανικά κτίρια των Ταμπακαριών.
Αφετηρία: η βύρσα το εκδαρέν δέρμα που αποσπάται από το ζώο αφότου πεθάνει. Το άδειο όστρακο που κάποτε προστάτευε ένα θαλάσσιο πλάσμα. Τα μισοάδεια κελύφη των βυρσοδεψείων, απομεινάρια μιας ανθρώπινης δραστηριότητας. Το αέναο βουητό της θάλασσας.
Πρόκειται για έναν ιστορικό περίπατο σε μια οπτικοακουστική εγκατάσταση, όπου το κοινό δοκιμάζει ηχητικές εκπλήξεις αλλά και μαθαίνει την ιστορία των Ταμπακαριών. Η περιήγηση καταλήγει σε μια μουσική και εικαστική παράσταση, πλαισιωμένη από τα κελύφη των Ταμπακαριών, τους βράχους και τη θάλασσα. Σημαδεμένα από το παρελθόν και τον ιστορικό χρόνο, τα Ταμπακαριά παίρνουν νέα μορφή με τη μουσική και το βίντεο.
Το μουσικό σύνολο ΤΕΤΤΤΙΞ παίζει έργα σύγχρονης μουσικής δίπλα στα παλιά κτίρια. Νέα παιδιά από την περιοχή των Χανίων συμβάλλουν με τις μουσικές τους παρεμβάσεις στο ηχητικό περιβάλλον. Η μουσική καθορίζει την ατμόσφαιρα και κάποια έργα αναβιώνουν το βιομηχανικό ήχο.
Η Αλίκη Χιωτάκη εμπνέεται από τη μουσική και το ρυθμό της για να συνθέσει σε βίντεο μια σειρά από εξπρεσιονιστικές εικόνες που συνομιλούν με το περιβάλλον, τα μουσικά έργα αλλά και με τους ίδιους τους μουσικούς ως σώματα.
Συντελεστές:
Μουσικό σύνολο ΤΕΤΤΤΙΞ:
Εικαστική/ηχητική εγκατάσταση, σύνθεση, σκηνική επιμέλεια, εκπαιδευτική δράση: Μιχάλης Παρασκάκης
Σύνθεση, οργάνωση παραγωγής, εκπαιδευτική δράση: Νίκος Ιωακείμ
Σύνθεση & ηχητική εγκατάσταση: Νίκος Γαλενιανός
Μουσική εκτέλεση:
Γκουίντο ντε Φλάβιις (σαξόφωνο)
Σταμάτης Πασόπουλος (ακορντεόν)
Πάνος Ζιάβρας (κρουστά)
Κατερίνα Κωνσταντούρου (πιάνο)
Μίσλαβ Ρέζιτς (ηλεκτρική κιθάρα)
Βίντεο, εικαστική εγκατάσταση: Αλίκη Χιωτάκη
Ιστορική έρευνα, επιστημονική επιμέλεια κειμένων: Γιώργος Κουκουράκης
Αρχιτεκτονική έρευνα, σχεδιασμός περιπάτου: Γιώργος Περράκης
Παράλληλη δράση:
Μουσικό εργαστήριο ΤΕΤΤΤΙΞ CONCRÈTE
Απευθύνεται σε νέες και νέους 15 έως 20 ετών, μαθητές μουσικής (πνευστά, κρουστά, έγχορδα ή φωνή) κάθε ιδιώματος (κλασική, παραδοσιακή, τζαζ κλπ.), καλώντας τους να συμμετάσχουν σε ένα εντατικό εργαστήριο πειραματισμού και ανακάλυψης νέων ήχων και μουσικής με επίκεντρο τα Ταμπακαριά.
Οι δράσεις του εργαστηρίου, υπό την καθοδήγηση των μουσικών του ΤΕΤΤΤΙΞ, περιλαμβάνουν:
– Γνωριμία με τη σύγχρονη μουσική, μέσω συνακρόασης και συζήτησης
– Επίσκεψη σε εν λειτουργία Ταμπακαριά με σκοπό τη συλλογή/ηχογράφηση ηχητικού υλικού μέσα από τα βυρσοδεψεία και γύρω από αυτά.
– Γνωριμία και εξοικείωση με νέους ήχους και τεχνικές, στο όργανο που παίζει καθένας από τους συμμετέχοντες.
– Στη συνέχεια μίξη των ηχογραφημένων ήχων με ελεύθερο αυτοσχεδιασμό των παιδιών, υπό την καθοδήγηση του ΤΕΤΤΤΙΞ. Πειραματισμός και ανταλλαγή ιδεών, επεξεργασία και μεταμόρφωση του μουσικού υλικού.
– Συμμετοχή των νέων στην παράσταση του ΤΕΤΤΤΙΞ, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα του εργαστηρίου
Βιογραφικά:
Αλίκη Χιωτάκη
Η Αλίκη Χιωτάκη είναι διαθεματική καλλιτέχνις που εξερευνά τους ρυθμούς και τις φόρμες της κίνησης του σώματος στο χώρο, μέσω της παρατήρησης της κίνησης και της Βιντεογραφίας. Το έργο της διαμορφώνεται μέσα από την τέχνη του video, το χορό μέσα από την κάμερα (video dance), το σχέδιο και τη φωτογραφία. Είναι κάτοχος πτυχίου BA (Hons) στο Dance with Visual Practice από το Πανεπιστήμιο του Brighton και πτυχίο PG στη Laban Analysis και τις σωματικές σπουδές από το Surrey University. Είναι πιστοποιημένη αναλύτρια κίνησης με την μέθοδο Laban Movement Analysis και γραφίστρια. Η έρευνα και η πρακτική της συχνά ενισχύονται με τη συνεργασία με καλλιτέχνες από διαφορετικούς τομείς, όπως σχεδιαστές ήχου, αρχιτέκτονες, εικαστικούς καλλιτέχνες και επιμελητές. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Αυτή τη στιγμή κατέχει τη θέση της καλλιτεχνικής επιμελήτριας της ενότητας Video Dance του φεστιβάλ Dance Days Chania. Ζει στα Χανιά της Κρήτης.
Μιχάλης Παρασκάκης
Ο Μιχάλης Παρασκάκης σπούδασε αρχικά Γραφικές Τέχνες (ΤΕΙ Αθήνας) ταυτόχρονα με πιάνο και ακορντεόν. Αφοσιώθηκε στη μουσική, παίρνοντας Πτυχίο και Μεταπτυχιακό στη σύνθεση από το Βασιλικό Ωδείο της Χάγης. Εκεί σπούδασε επίσης λυρικό και αναγεννησιακό τραγούδι. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς και φεστιβάλ όπως Klangforum Wien (Βιέννη), Nieuw Ensemble και Αsko|Schönberg Ensemble (Άμστερνταμ), DissonArt (Θεσσαλονίκη), ΜΑΤΑ Festival(Νέα Υόρκη), Ιmpuls Festival (Γκρατς) κλπ. Έργα του έχουν παιχτεί σε Ελλάδα, ΗΠΑ, Ολλανδία, Αυστρία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιράν. Έχει συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική Σκηνή και τη Στέγη Ωνάση, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης κ.α.
Το 2017 ίδρυσε το σύνολο Νέας Μουσικής ΤΕΤΤΤΙΞ, του οποίου είναι καλλιτεχνικός διευθυντής, αλλά και συνθέτης, επιμελητής.
Από το 2019 είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με θέμα το Μουσικό Θέατρο, ενώ το 2023 θα παρουσιαστεί στην ΕΛΣ η πρώτη του όπερα.
ΤΕΤΤΤΙΞ
Ο ΤΕΤΤΤΙΞ (με τρία ταυ) ξεκίνησε το 2017 με πρωτοβουλία του Μιχάλη Παρασκάκη, από μια ομάδα νέων μουσικών που τους ενώνει η αγάπη για τη σύγχρονη μουσική και η πολυετής τους γνωριμία και συνεργασία. Χαρακτηρίζεται από έναν ιδιαίτερο συνδυασμό οργάνων, που αποκλίνει από τους καθιερωμένους σχηματισμούς. Συνεργάζεται με συνθέτες από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Παράλληλα, ως γνήσιο παιδί της εποχής του, φλερτάρει με τον αυτοσχεδιασμό και με άλλα είδη μουσικής (ποπ, ροκ, ρεμπέτικα, ηλεκτρονική, τζαζ, παραδοσιακή). Ο ΤΕΤΤΤΙΞ αντιμετωπίζει τις παραστάσεις του ως ενιαία θεάματα και επιδιώκει συνεργασίες με καλλιτέχνες από άλλους χώρους.
Έχει εμφανιστεί τέσσερις φορές στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, στο Ζp87 έλαβε μέρος στην ταινία του Νίκου Κορνήλιου «Canto si tu cantas» (2020). To 2021 έκανε πρεμιέρα η μουσική ταινία «NORA TETTTIX» σε σκηνοθεσία Κώστα Σαμαρά και Δάφνης Χαιρετάκη ενώ συμμετέχει για δεύτερη συνεχή χρονιά στο πρόγραμμα Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός.
Λαϊκές ιστορίες / Popular stories
Παρέμβαση στο δημόσιο χώρο
Laure Jaffuel
Περιγραφή:
Οι Λαϊκές ιστορίες / Popular stories προτείνουν εικαστικές παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο, που διερευνούν την ιδέα της τοπικής αφήγησης.
Το πρότζεκτ επιδιώκει να εξιστορήσει μια άλλη οπτική της πόλης των Χανίων, ιδωμένη μέσα από τα μάτια των δικών της ανθρώπων.
Οι εικαστικές εγκαταστάσεις θα τοποθετηθούν στο δρόμο σε διάφορα σημεία της πόλης, δίνοντας έμφαση σε λιγότερο γνωστές γωνιές της. Έτσι, το έργο απευθύνεται όσο το δυνατόν περισσότερο, στους κατοίκους της πόλης, στην τοπική κοινωνία και στους επισκέπτες της και στοχεύει να οικειοποιηθεί υπάρχουσες δημόσιες υποδομές, όπως είναι οι διαφημιστικές πινακίδες και οι στάσεις λεωφορείων. Θα “καταλάβει” τα σημεία αυτά, ώστε να προβάλει ιστορίες για τα Χανιά: ιστορίες οι οποίες θα συλλεχθούν από ντόπιους χειροτέχνες, παραγωγούς και τεχνίτες, όπως ένας κεραμίστας, μια υφάντρα, μια κοσμηματοποιός, ενός βυρσοδέψης, ένας αγρότης κ.ά.
Το έργο ξεκινά συλλέγοντας τις αφηγήσεις χειροτεχνών και παραγωγών, σε σχέση με την τέχνη τους και την πόλη τους, τα Χανιά. Στη συνέχεια, θα δημιουργηθούν αφίσες με φράσεις από τις αφηγήσεις, καθώς και μεταλλικές επιγραφές-γλυπτά που θα απεικονίσουν κομμάτια των τοπικών αυτών ιστοριών. Τελικά, το πρότζεκτ θα “καταλάβει” διαφορετικά σημεία των Χανίων όπου οι αφίσες και οι επιγραφές-γλυπτά θα στηθούν και θα λειτουργήσουν ως ορόσημο αφηγήσεων στο αστικό τοπίο.
Οι παρεμβάσεις καλούν κατοίκους αλλά και επισκέπτες να περιπλανηθούν σε γνωστά αλλά και πιο κρυφά σημεία της πόλης, ακολουθώντας μια διαδρομή, ή συναντώντας τυχαία τις αφηγήσεις αυτές περιμένοντας το λεωφορείο. Οι Λαϊκές ιστορίες / Popular stories στοχεύουν να αναζωογονήσουν και να ενισχύσουν την αξία της αστικής κληρονομιάς, τις παραδόσεις, την ιστορία, τις χειροτεχνίες και τις καθημερινές εμπειρίες στην πόλη, δίνοντας φωνή απευθείας στους δικούς της ανθρώπους. Οι εικαστικές παρεμβάσεις του έργου αυτού έχουν κοινωνική και πολιτιστική διάσταση και επιθυμούν να φέρουν στο φως την ποικιλία που αντικατοπτρίζει την πολυπολιτισμική και πλούσια ιστορία των Χανίων.
Συντελεστές:
Concept και design: Laure Jaffuel
Κείμενα και επιμέλεια συνεντεύξεων: Σάντρα Οντέτ Κυπριωτάκη
Φωτογραφίες και καταγραφή: Elina Belou
Παραγωγή μεταλλικών στοιχείων: Ζαφείρης Κοντογεώργης, εργαστήριο Enabled
Παράλληλη δράση:
Οικογενειακό εργαστήριο για παιδιά 8-12 ετών και τους γονείς τους, με θέμα την αφήγηση και τη χειροτεχνία της πόλης των Χανίων
Το εργαστήριο θα επικεντρωθεί στο πώς αντιλαμβάνονται τα ίδια τα παιδιά την πόλη και θα τα προσκαλέσει να πουν τη δική τους ιστορία για τα Χανιά. Θα περιλαμβάνει μια βόλτα στην πόλη για όλη την οικογένεια, ώστε παιδιά και γονείς να ανακαλύψουν παρέα το αστικό τοπίο και τις εικαστικές παρεμβάσεις. Στη συνέχεια, θα σχεδιάσουν και θα δημιουργήσουν τη δική τους αφίσα με την προσωπική εμπειρία τους από την πόλη, αλλά θα μυηθούν και στην δημιουργική γραφή για να αφηγηθούν την ιστορία τους. H φωνή των παιδιών γίνεται μέρος του έργου και το εξελίσσει ακόμη περισσότερο, καθώς το εργαστήριο στοχεύει στη συλλογή και των δικών τους ιστοριών και εμπειριών για την πόλη των Χανίων. Παράλληλα, η νέα γενιά μυείται στις τοπικές τέχνες, την πολιτιστική κληρονομιά, την παραδοσιακή και σύγχρονη παραγωγή και δημιουργία.
Βιογραφικά:
Laure Jaffuel, designer
Γεννημένη και μεγαλωμένη στις ακτές της Μεσογείου στη Νότια Γαλλία, η Laure Jaffuel είναι Γαλλίδα designer και art director με έδρα την Αθήνα. Εξερευνώντας το πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται το αντικείμενό της, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο σχεδιασμό και την κατασκευή καταστάσεων που περιβάλλουν τα αντικείμενά της. Η πολυεπίπεδη πρακτική της έχει να κάνει με την δημιουργία χώρων, αντικειμένων, γεγονότων, καταστάσεων, ηχητικών κομματιών αλλά και με το σχεδιασμό και στήσιμο πάρτι, σκηνογραφίας και εκδόσεων. Διαφορετικοί κλάδοι συγχωνεύονται για να γιορτάσουν την παραγωγική ενέργεια της ομάδας, ανοίγοντας διάλογο με άλλους καλλιτέχνες, σχεδιαστές, DJs, αρχιτέκτονες, συγγραφείς, κατασκευαστές κ.ά. Στη δουλειά της εκτιμά ιδιαίτερα την παραγωγή και χειροτεχνία από ντόπιους τεχνίτες, με τεχνογνωσία και υλικά που βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον της.
Bridge
Site–specific πρότζεκτ
Ιουλία Ζαχαράκη
Περιγραφή:
Το project Bridge αποτελεί ένα site-specific project, που μελετά πολύπλευρα την έννοια της γέφυρας. Είναι μέρος μιας ευρύτερης έρευνας που αφορά την μετάφραση και εξίσωση του σώματος ως τοπίο και αντίστροφα.
Στο συγκεκριμένο project, δίνοντας ίση βαρύτητα στο σώμα και στο τοπίο, πραγματοποιείται μια καλλιτεχνική και πρακτική έρευνα με οδηγό την κίνηση και την συμβολική σύνδεση της με τα στοιχεία του χώρου. Όπως η γέφυρα μπορεί να ερμηνευτεί ως πέρασμα, ως σύνδεση, ως καταφύγιο, ως οικοδόμημα, έτσι και το σώμα αντίστοιχα παραλληλίζεται με αυτές τις ιδιότητες, παράγοντας μια σύνθεση με την ταυτότητα του σύγχρονου χορού. Χορογραφικά προσεγγίζεται η συνθήκη της ισορροπίας τόσο μέσα από την κίνηση όσο και μέσα από την ερμηνεία καθώς και τα στοιχεία που καταργούν αυτήν την ισορροπία.
Το project Bridge θα κάνει πρεμιέρα στη γέφυρα του Kλαδισού, μέσα από το εργαστήριo σύγχρονου χορού και με την προβολή του ντοκιμαντέρ της ερευνητικής διαδικασίας. Θα συνεχίσει τη διαδρομή του στη γέφυρα του Κερίτη στον Αλικιανό Χανιών με μια site-specific performance και θα τελειώσει με την προσαρμογή της ήδη υπάρχουσας παράστασης σε εσωτερικό χώρο στην πόλη των Χανίων.
Συντελεστές:
Ιδέα – χορογραφία – ερμηνεία: Iουλία Zαχαράκη
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Δημήτρης Μπαρνιάς
Καλλιτεχνική σύμβουλος: Βαρβάρα Μπαρδακά
Βοηθός παραγωγής: Νικόλας Χατζηβασιλειάδης
Κινηματογράφηση & σκηνοθεσία: Κατερίνα Κουμακάκη & Παλαιστίνη 2
Παράλληλες δράσεις:
-Bridge / Ερευνητικό εργαστήριο σύγχρονου χορού στη γέφυρα του Κλαδισού
Το εργαστήριο συστήνει μια πολυδιάστατη οπτική, μέσα από την οποία το σώμα εξισώνεται με το τοπίο δημιουργώντας έναν “ενδιάμεσο” χώρο. Αυτόν το χώρο, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν και να αφουγκραστούν, “κατοικώντας” χορευτικά τη Γέφυρα του Κλαδισού. Με βάση τα κινητικά εργαλεία που θα χρησιμοποιηθούν στο project “Bridge”, θα μελετήσουμε τις έννοιες της ισορροπίας, της ταλάντωσης και της ρήξης, μεταφρασμένες μέσα από το σώμα. Καθώς το εργαστήριο εξελίσσεται στο εξωτερικό περιβάλλον, έξω από μια αίθουσα χορού, σταδιακά θα ανακαλύψουμε πώς να κινηθούμε σε ένα μη άρτιο έδαφος και πώς το σώμα προσαρμόζεται στις διαφορετικές συνθήκες. Τέλος θα έρθουμε σε επαφή με την έννοια της κατοίκησης, διερωτώμενοι πώς από απλοί παρατηρητές θα γίνουμε ενεργοί “κάτοικοι” του τοπίου.
–Bridge / Βίντεο documentation
Θα παραχθεί ένα βίντεο, μέσω της οπτικοακουστικής καταγραφής της ερευνητικής διαδικασίας του καλλιτεχνικού έργου Bridge. Σ’ αυτό θα αποτυπώνονται όλα τα στάδια από την έναρξη έως το αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής διαδικασίας, από την αναζήτηση, την εξερεύνηση σχετικών περιοχών, την παρατήρηση αυτού του οδοιπορικού και από συνεντεύξεις με τους ντόπιους κατοίκους. Με αυτόν τον τρόπο θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ακόμη μορφή έκφρασης της καλλιτεχνικής ιδέας, προκειμένου να επικοινωνηθεί με έναν ακόμη τρόπο και μέσο στο κοινό καθώς και να περιγραφεί με λεπτομέρεια η διαδικασία της “ενσάρκωσης του σώματος με το τοπίο”.
-Bridge / indoor performance
Με σκοπό την παρατήρηση των αντιθέσεων και ομοιοτήτων που μπορεί να υπάρξουν, η παράσταση που θα δημιουργηθεί σε εξωτερικό χώρο στην Γέφυρα του Κερίτη, θα μεταφερθεί σε εσωτερικό χώρο μέσα στην πόλη των Χανίων. Μέσα από την προσαρμογή του ήδη υπάρχοντος υλικού σε ένα διαφορετικό έδαφος και μια διαφορετική συνθήκη από αυτή του ανοιχτού χώρου μια performance που δημιουργήθηκε για εξωτερικό χώρο, τοποθετείται στον εσωτερικό χώρο αναδεικνύοντας την ιδιαιτερότητα του κάθε χώρου και τόπου.
Βιογραφικό:
Ιουλία Ζαχαράκη
Γεννήθηκε στα Χανιά και είναι απόφοιτη της Kρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Έκτοτε συνεργάζεται με την Anton Lachky Co, Danae & Dionysios και τον τελευταίο χρόνο με την ομάδα Cross iMPact της Πηνελόπης Μωρούτ. Μέχρι στιγμής έχει δημιουργήσει το site-specific έργο Definitely Maybe στο Διεθνές Φεστιβάλ Dance Days Chania (2017), το Wethericecream Weatheriscream στο Διεθνές Φεστιβάλ Καλαμάτας (2019) και το site-specific έργο Into the Flux: Jungle στο Διεθνές Φεστιβάλ Dance Days Chania (2020). Επιπρόσθετα, είναι συνεργάτης του στούντιο Συν-Κίνηση στα Χανιά, διδάσκοντας και συμμετέχοντας σε παραγωγές της ομάδας καθώς και εθελόντρια στο Διεθνές Φεστιβάλ Dance Days Chania. Τέλος, τα τελευταία δυο χρόνια είναι σε ερευνητικό στάδιο τόσο κινητικά – δημιουργώντας μια δίκη της προσέγγιση στην κίνηση – όσο και μεθοδολογικά ως προς τη διαδικασία έρευνας και υλοποίησης των ιδεών της. Κατά κύρια βάση, την ενδιαφέρει το site-specific και η δημιουργία πάνω σε έναν ήδη υπάρχοντα καμβά.
Sites of repair
(Σημεία επούλωσης)
Ηχητική εγκατάσταση
Κατερίνα Γναφάκη
Περιγραφή:
Η καλλιτεχνική παρέμβαση Sites of Repair, έχει ως αναφορά το άγαλμα της Ελευθερίας, το οποίο αποδόθηκε με τη μορφή της θεάς Αθηνάς από το γλύπτη Θωμά Θωμόπουλο. Tο άγαλμα δέσποζε στους Τάφους των Βενιζέλων από το 1937 μέχρι την αδιευκρίνιστη καταστροφή του το 1970, κάτω από ένα κλίμα γενικής δυσαρέσκειας και αποδοκιμασίας.
Όπως και τα «σημάδια» που αφήνει ανεξίτηλα ένα δυσάρεστο γεγονός, έτσι και τα μνημεία, λειτουργούν σε ένα δεύτερο διάβασμα, ως τόποι επούλωσης «τραυμάτων», συμφιλίωσης με το παρελθόν και ανασυγκρότησης.
Αντλώντας έμπνευση από τα θραύσματα του αγάλματος της θεάς Αθηνάς τα οποία κείτονται ακόμη και σήμερα διάσπαρτα στο πάρκο, ως σημαινόμενα τόπου μνήμης και λήθης, η εγκατάσταση Sites of Repair αποτελεί ένα «ηχητικό κολάζ», στο οποίο µαγνητοφωνηµένες ηχογραφήσεις πεδίου, αναμιγνύονται αρμονικά με μουσικές συνθέσεις, παύσεις, αποσπασματικές αφηγήσεις ατομικών και συλλογικών τραυμάτων, και ηχογραφημένο υλικό, μετατρέποντας το τοπίο γύρω από τα θραύσματα του αγάλματος της Ελευθερίας σε παλίμψηστο συμφωνιών.
Υπό το πρίσμα αυτό, φορητά, αδιάβροχα ηχεία θα τοποθετηθούν γύρω από τα θραύσματα, καλώντας τον επισκέπτη σε ενεργητική ακρόαση και συμβάλλοντας στην έναρξη του δημόσιου διαλόγου γύρω από το τραύμα, την επιδιόρθωση, την αποκατάσταση αλλά και επούλωσή του.
Συντελεστές:
Επιμέλεια: Κατερίνα Γναφάκη
Ηχητικά έργα των:
Nour Sokhon (εικαστικός, ηχητική καλλιτέχνιδα, σκηνοθέτις, συνθέτρια)
Αλεξάνδρα Επίθετη (ποιήτρια)
Ευαγγελία Χρηστάκου/Abyss X (μουσικός, performer)
Τεχνική υποστήριξη: Βασίλης Kolosov
Υποστήριξη αρχιτεκτονικού σχεδιασμού: Μιχάλης Νευραδάκης
Παράλληλη δράση:
-Εργαστήριο:
To εργαστήριο “H μουσικότητα του προφορικού λόγου ως καλλιτεχνική πρακτική”, στοχεύει στην εξοικείωση των συμμετεχόντων με διαδικασίες όπως η φωνητική έκφραση και η εξερεύνηση του προφορικού λόγου ως μέσο παραγωγής ηχητικών καταστάσεων. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου οι συμμετέχοντες θα εισαχθούν στη διαμόρφωση θορύβων από το στόμα, την αναπνοή, στη χρήση ψιθύρων, αποσπασματικών λέξεων, διαλόγων ή μονολόγων, σε συνδυασμό με την εξερεύνηση και καταγραφή επιτόπιων ηχογραφήσεων πεδίου. Το εργαστήριο απευθύνεται σε κοινό χωρίς προηγούμενη εμπειρία.
Προτεραιότητα για τη συμμετοχή στο εργαστήριο θα δοθεί σε άτομα από την LGBTQ+ κοινότητα, άτομα με αναπηρία, γυναίκες, τρανς και μη δυαδικά άτομα ή οποιοδήποτε άλλο άτομο αντιμετωπίζει δυσκολίες στην πρόσβαση στη μουσική σκηνή ή τη μουσική εκπαίδευση.
Βιογραφικά:
Κατερίνα Γναφάκη
Είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια, παραγωγός φεστιβάλ και πολιτιστική διαχειρίστρια. Στον τομέα της σύγχρονης τέχνης, έχει εργαστεί ως διαχειρίστρια έργων τέχνης στη Μπιενάλε του Βερολίνου, ως βοηθός διαχείρισης έργων τέχνης στην documenta 14, ως βοηθός παραγωγής στη Μπιενάλε της Αθήνας και έχει συνεργαστεί με πολιτιστικά κέντρα και μουσεία όπως το HAU Hebbel am Ufer, την Akademie der Künste, το Berliner Künstlerprogramm (DAAD), το KINDL – Center for Contemporary Art και το Deutsches Technikmuseum. Ως παραγωγός φεστιβάλ, έχει συνεργαστεί με το Ars Electronica (AU), το Transmediale Festival for Art and Digital Culture (DE), το Heroines of Sound (DE), το Impakt Festiva (NL), την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής (ΕΓΜ) στην Αθήνα, ενώ διοργάνωνε επί σειρά ετών την ΕΓΜ στα Χανιά. Το 2021 συνίδρυσε το Nature Loves Courage, ένα boutique μουσικό φεστιβάλ και πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών. Το 2021 συμμετείχε επίσης ως υπότροφος στο πρόγραμμα Atelier for Arts and Production Managers, μια πρωτοβουλία της 2023 ELEVSIS και των The Festival Academy, Drosos Foundation, Zoukak Theater Company και ArtLink Young Talents Festival. Σήμερα εργάζεται ως Συντονίστρια Παραγωγής Εκθέσεων για διάφορες εκθέσεις στην Ευρώπη και συντονίζει το ηχητικό συμπόσιο «SOUNDINGS – Assemblies of Listenings and Voices Across the Souths».
Αλεξάνδρα Επίθετη
Ζει και γράφει ποίηση στην Αθήνα τα τελευταία 7 χρόνια. Είναι μέλος του The Bad Poetry Social Club, μιας ομάδας υπεύθυνης για την διασπορά της κακής ποίησης σε διαδραστικό και παραστατικό επίπεδο. Έχει επιμεληθεί και συμμετάσχει σε πληθώρα poetry performances, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Σκοπός της είναι ο συνδυασμός της ποίησης με άλλες μορφές δημιουργίας όπως το video art, το podcast, τη σκηνογραφία και το θόρυβο.
Ευαγγελία Χρηστάκου
Είναι καλλιτέχνιδα που ζει και εργάζεται μεταξύ Βερολίνου και Κρήτης, με πολυάριθμες περιοδείες στο εξωτερικό (Αμερική, Ασία, Αυστραλία, Ευρώπη, Ρωσία, Μεξικό) και με ένα portfolio που εκτείνεται σε διαφορετικούς χώρους των εικαστικών και παραστατικών τεχνών. Τα τελευταία χρόνια έχει αποτελέσει μία από τις φρέσκιες φωνές στο χώρο της πειραματικής και αβάντ ποπ μουσικής με το ψευδώνυμο Abyss X, με κυκλοφορίες στις διεθνώς αναγνωρισμένες δισκογραφικές Halcyon Veil, Danse Noire και Infinite Machine. Ως Abyss X έχει παρουσιάσει δουλειά της στο Royal Festival Hall στο Λονδίνο, στο ICA του Μαϊάμι, στη Biennale Κινούμενης Εικόνας στη Γενεύη, στο HAU2 του Βερολίνου, στο Tai Kwun του Χονγκ Κονγκ, στο θέατρο Μάνος Χατζιδάκις στο Ηράκλειο Κρήτης, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Γάνδης, στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ DOKUFEST του Κοσόβου, στο Casa Encendida της Μαδρίτης καθώς και στα φεστιβάλ Avant Art (Βαρσοβία και Βρότσλαβ), Next Sound (Κίεβο) και Les Urbaines (Λωζάνη), μεταξύ άλλων.
Nour Sokhon
Είναι Λιβανέζα καλλιτέχνις και ζει μεταξύ Βερολίνου και Βηρυτού. Η δημιουργική της πρακτική επικεντρώνεται στη διερεύνηση διαφορετικών μεθόδων καλλιτεχνικής έρευνας, εστιάζοντας σε αρχεία συνεντεύξεων, ηχογραφήσεις πεδίου και ηχογραφημένο υλικό για την παραγωγή οργανωμένων site-specific παρεμβάσεων. Η έρευνά της στη συνέχεια μεταφράζεται σε συνθέσεις ήχου/μουσικής, παραστάσεις, διαδραστικές εγκαταστάσεις και έργα κινούμενης εικόνας. Η Nour έχει εκθέσει τα έργα της στη Βηρυτό, το Ντουμπάι, το Λονδίνο, τη Γλασκώβη, το Παρίσι, το Αμβούργο, τη Μαδρίτη, τη Ζυρίχη, τη Σελλασία και την Αθήνα. Έχει επίσης εμφανιστεί στη Φρανκφούρτη, το Βερολίνο, τη Βηρυτό, το Ντουμπάι, το Παρίσι, το Μόντρεαλ, τη Μελβούρνη, τη Βέρνη, τη Σούστονς, την Αθήνα και σε διάφορα φεστιβάλ όπως το Al Quoz Arts Festival (Ντουμπάι, ΗΑΕ), το Other Worlds Festival (Μπλάκπουλ, Ηνωμένο Βασίλειο), το Network Music Festival 2020 (online) και το This Is Not Lebanon (Φρανκφούρτη, Γερμανία). Είναι μέλος δύο ηχητικών κολεκτίβων, της Tse Tse Fly Middle East και της Heya.
Λουλού
Εικαστική εγκατάσταση και δράση
Errands
Περιγραφή:
Η εικαστική εγκατάσταση και δράση ΛΟΥΛΟΥ αφορά στην ανακατασκευή μιας μικρής βάρκας, της Λουλού, που κατασκευάστηκε στα Χανιά το 1967 από τον Γιώργο και τον Κυριάκο Παριωτάκη. Η Λουλού αποτελούσε μέσο για τη μεταφορά από το μώλο στο Ενετικό λιμάνι των Χανίων και βασικό χαρακτήρα της φυσιογνωμίας του λιμανιού. Με το κλείσιμο του καρνάγιου έμεινε στο μώλο και διαλύθηκε μετά από χρόνια από τον καιρό. Το 2013 αποσαθρωμένη πια, απομακρύνθηκε από το λιμάνι για πάντα. Ένα χρόνο μετά, το 2014, στο πλαίσιο ευρωπαϊκής οδηγίας για τον περιορισμό της αλιευτικής δραστηριότητας, επιβλήθηκε η μέθοδος της ολοσχερούς καταστροφής ξύλινων αλιευτικών καϊκιών με αποζημίωση.
Το έργο της ομάδας Errands είναι μια δράση ανακατασκευής της χαμένης αγαπημένης βάρκας των Χανιωτών χρησιμοποιώντας και κομμάτια από τα κατεστραμμένα ψαροκάικα. Η δράση θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με ντόπιους καραβομαραγκούς, μαθητές και άλλες τοπικές κοινότητες της πόλης των Χανίων.
Στόχος της ανακατασκευής είναι η εξερεύνηση της ιστορίας του καρνάγιου και του ενετικού λιμανιού, της προφορικής ιστορίας που αναφέρεται στη Λουλού, της πρόσφατης νομοθεσίας καταστροφής των καϊκιών, αλλά και η σύνδεση των τοπικών κοινοτήτων μέσα από τη δράση αυτή.
Συντελεστές:
Errands:
Δημήτρης Θεοδωρόπουλος (αρχιτέκτονας)
Νίνα Παππά (εικαστικός)
Σοφία Ντώνα (εικαστικός, αρχιτέκτονας)
Γιώκο (αρχιτέκτονας)
Ilan Manouach (εικαστικός, μουσικός)
Αλέξια Σαραντοπούλου (performer/ηθοποιός)
Έλσα Κουρτσιόγλου (αρχιτέκτονας)
Παράλληλες δράσεις:
Στα πλαίσια της εικαστικής εγκατάστασης και δράσης θα πραγματοποιηθούν:
-Εργαστήριο αποτύπωσης και σχεδιασμού ανακατασκευής της Λουλού, σε συνεργασία με το Κ.Α.Μ. και φοιτήτριες/ές από τη σχολή αρχιτεκτονικής.
-Εργαστήρια καταγραφής και τεκμηρίωσης της δράσης με μαθήτριες/ές από τοπικά σχολεία, με στόχο την αφήγηση της τοπικής ιστορίας της ναυπηγικής στα Χανιά.
Συγχρόνως, θα πραγματοποιηθεί επιτόπια έρευνα σε δύο φάσεις, που θα αφορά στη συλλογή πληροφοριών από αφηγήσεις προφορικών ιστοριών – μαρτυριών και συνεντεύξεων αναφορικά με τη βάρκα Λουλού και τα καΐκια που καταστράφηκαν με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, θα υπάρξει συνεργασία με καραβομαραγκούς για την κατασκευή της βάρκας Λουλού, την καθέλκυσή της και την οργάνωση μιας σειράς συμβολικών διαδρομών, από το καρνάγιο στο Ενετικό λιμάνι.
Βιογραφικά:
Η ομάδα Errands αποτελείται από αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες και κοινωνιολόγους. Δραστηριοποιείται από το 2007 και έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις και χώρους, όπως η 7η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής του Σάο Πάολο (2007), η 2η Μπιενάλε της Αθήνας (2009), η 1η Μπιενάλε Design της Κωνσταντινούπολης (2012), η Galleria Clou στη Ραγκούσα της Ιταλίας (2013), το ACC της Βαϊμάρης (2015), η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (2015), το WUK της Βιέννης, η Ματέρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (2019).
Μέσα από συνεντεύξεις και ιστορική έρευνα, μεταφορές αντικειμένων ή τις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις, η ομάδα προσπαθεί να επανενεργοποιήσει αντικείμενα, γεγονότα ή χώρους που δεν υπήρξαν «αποτελεσματικά», πέρασαν απαρατήρητα και έχουν εγκαταλειφθεί, παραμεληθεί, ή παραμένουν άγνωστα.
Δημήτρης Θεοδωρόπουλος (Κόρινθος, 1979)
Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και θεωρία στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ‘Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός’. Είναι ιδρυτικό μέλος του αρχιτεκτονικού γραφείου hiboux architecture και έχει σχεδιάσει σκηνικά για παραστάσεις του Δημ. Παπαιωάννου και της Αθηνάς Τσαγγάρη. Το 2021-22 διδάσκει αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ. Η πρακτική του δομείται πάνω στις συνεργασίες και τους καλλιτεχνικούς διαλόγους αποσκοπώντας σε συνδημιουργημένα έργα.
Νίνα Παππά
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Το έργο της αναφέρεται κυρίως στο θέμα του χρόνου και της καταγραφής του, στις ανθρώπινες φωνές και στις ιδιόχειρες γραφές. Σπούδασε Ζωγραφική και Γλυπτική στην Α.Σ.Κ.Τ., φοίτησε στο C.A.V.S., ΜΙΤ και κατέχει διδακτορικό δίπλωμα στην Θεωρία της Τέχνης, από την Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο εργαστήριο Ζωγραφικής της Σχολής Αρχιτεκτόνων – Μηχανικών του ΕΜΠ.
Σοφία Ντώνα
Eίναι εικαστικός και αρχιτέκτονας. Το 2020 ήταν Fellow του προγράμματος ARTWORKS, το 2018 έλαβε το βραβείο αρχιτεκτονικής της πόλης του Μονάχου και το 2015 την υποτροφία Fulbright για καλλιτέχνες. Έχει διδάξει σε τμήματα αρχιτεκτονικής και εικαστικών σε πανεπιστήμια όπως το Technical University of Munich, την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης, το πολυτεχνείο της πόλης Ούμεο στη Σουηδία και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Γιώκο
Σπούδασε αρχιτεκτονική και διερεύνησε τη λογική πίσω από τις στρατηγικές στο χώρο και την κοινωνία. Παρατήρησε εικόνες και γεγονότα χωρίς τον έλεγχο του αποτελέσματος. Στην επαγγελματική του ζωή, είχε πολλές θέσεις ως σχεδιαστ@ και αρχιτέκτον@, καθώς και ως ειδικ@ και σύμβουλ@. Ο σχεδιασμός τόπων και η στέγαση είναι τα πάθη του στο ανθρωπιστικό έργο. Καταβάλλει προσπάθειες για την ανάπτυξη ικανοτήτων στις τοπικές κοινωνίες και την προώθηση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.
Ilan Manouach
Ο Ilan Manouach είναι διδακτορικός ερευνητής, μουσικός και εικαστικός με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα εννοιολογικά και μεταψηφιακά κόμικς. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Aalto στο Ελσίνκι (adv. Craig Dworkin) το 2021, όπου εξετάζει πώς οι τεχνολογίες αιχμής του εικοστού-πρώτου αιώνα όπως η τεχνητή νοημοσύνη, οι χρηματοοικονομικές τεχνολογίες και η παγκοσμιοποιημένη αγορά, αναδιαμορφώνουν τη βιομηχανία των κόμικς. Είναι ιδρυτής των εκδόσεων Τοποβόρος.
Αλέξια Σαραντοπούλου
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο πανεπιστήμιο, χορό στο Laban Centre στο Λονδίνο, και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός του τμήματος Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το 2010 ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με το θέατρο, ως ηθοποιός, με την ιταλική ομάδα θεάτρου Motus, με την οποία συνεργάζεται μέχρι σήμερα. Ζει και εργάζεται στη Ρώμη και την Αθήνα.
Έλσα Κιουρτσόγλου
Η Έλσα Κιουρτσόγλου σπούδασε στο τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βόλο (2005) και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ε.Μ.Π (2008). Δούλεψε ως αρχιτέκτονας και συμμετείχε σε καλλιτεχνικές εκθέσεις. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Πολιτισμού Δημιουργικών Μέσων και Βιομηχανιών της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Φωνές
Χορευτική περφόρμανς, εγκατάσταση
Παναγιώτα Καλλιμάνη
Περιγραφή:
Μια περφόρμανς με κύριο θέμα τη συλλογική μνήμη, έτσι όπως αυτή εμφανίζεται στο παραδοσιακό τραγούδι. Συγκεκριμένα, η δομή ενός παραδοσιακού τραγουδιού, προϋποθέτει την παρουσία μιας ιστορίας από το παρελθόν που φέρει ο καθένας στη μνήμη του. Πώς μπορεί κανείς να συνδεθεί με την εμπειρία μιας μνήμης όταν επιχειρεί να την αναβιώσει στο σήμερα; Πώς το ανεξίτηλο ίχνος του παρελθόντος που φέρει ένα παραδοσιακό τραγούδι, όταν αποδομείται, την ίδια στιγμή επικοινωνεί με τις ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας;
Στη διαδρομή αυτής της «ιχνηλάτησης», κεντρικό ρόλο φέρουν δύο βασικά όργανα, η φωνή και το σώμα. Μια φωνή που μεταμορφώνει το σώμα στο πέρασμα της και μας αφήνει παρατηρητές μιας μάζας σωμάτων, από την οποία αναγεννιέται μια νέα μορφή παράδοσης. Οι φωνές σωματοποιούνται και οι ήχοι νοηματοδοτούν κινήσεις. Ψίθυροι από τα δάχτυλα των χεριών, γλυκές μελωδίες από την πλάτη, ή ακόμα και δυνατές κραυγές από τους χτύπους των ποδιών. Φωνές που γίνονται χορός.
Η συνεργασία και η συνδημιουργία με χορωδούς της πόλης των Χανίων, οδηγεί σ’ ένα corps de ballet που «τραγουδάει» την παράδοση. Μια χορωδία χωρίς πρόσωπο, χωρίς στόμα. Μπερδεμένα σώματα που οι κινήσεις τους είναι παραμορφωμένες, συμπιεσμένες, γκροτέσκες, αλλοιωμένες. Κατακερματισμένα σώματα που θυμίζουν ξεθωριασμένες φωτογραφίες του παρελθόντος.
Βασικοί Συντελεστές:
Σύλληψη – χορογραφία: Παναγιώτα Καλλιμάνη
Βοηθός χορογράφου: Αναστάσιος Καραχανίδης
Μουσική σύνθεση: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου
Παράλληλη δράση:
Εργαστήριο/Σεμινάριο για χορωδούς της πόλης των Χανίων
Το εκπαιδευτικό σεμινάριο απευθύνεται σε χορωδούς της πόλης των Χανίων και θα έχει τρία στάδια.
Το πρώτο είναι η προετοιμασία των σωμάτων (το ζέσταμα). Το δεύτερο η εξερεύνηση του σώματος ως εκφραστικό μέσο, καθώς επιχειρεί να δώσει υπόσταση στον ήχο, διαμορφώνοντας μια ποιητική οντολογία που συνδιαλέγεται μαζί του. Το τελικό στάδιο είναι η μεταμόρφωση του σώματος του χορωδού σε σώμα κάποιου άλλου προσώπου-χαρακτήρα με αναφορά τη μνήμη.
Στόχος θα είναι ο χορωδός να θυμάται τη κάθε χειρονομία ή δράση, αντί να την απομνημονεύει. Να αφήνει την κίνηση να αναδύεται αντί να προσπαθεί να την αναπαράγει μέσω της επανάληψης. Να αφήνει το σώμα να κατευθύνεται με την βοήθεια της κιναισθητικής μνήμης.
Το εργαστήριο/σεμινάριο απευθύνεται σε όλους τους ενήλικες άνω των 20 ετών και σε άτομα 65+ που ενδιαφέρονται να μπουν σε μία νέα, δημιουργική διαδικασία εξερεύνησης της φωνής και του σώματος/κίνησής τους και για το πώς αυτά τα δύο μπορούν να συμπορευτούν. Οι χορωδοί επιθυμούμε να είναι και από τα δύο φύλα, γυναίκες και άντρες που να γνωρίζουν ή να ασχολούνται με το παραδοσιακό τραγούδι.
Βιογραφικό:
Παναγιώτα Καλλιμάνη
Γεννήθηκε στο Αίγιο. Το 1993 φεύγει για τη Γαλλία όπου σπουδάζει χορό στο Παρίσι, στο Centre de dance international de Rosella Hightower στις Κάννες, και στο Centre de danse Contemporaine d’Angers.
Τελειώνοντας τη σχολή, οι χορογράφοι Joelle Bouvier και Regis Obadia της προτείνουν να συνεργαστεί μαζί τους. Παράλληλα, χορεύει και σε άλλες ομάδες χορού: Experience Harmaat, Carlotta Ikeda, Kubilai Khan Investigations, Nasser Martin Gousset. Τέλος συμμετέχει σε παραστάσεις του γνωστού χορογράφου Josef Nadj «Poussière de soleils», «Asobu» και «Cherry Brandy».
Το 2009 δημιουργεί με άλλους χορευτές την κολεκτίβα The Plant Collective και παρουσιάζουν 2009 “Trente”, 2011 “Double Take”(Φεστιβάλ Αθηνών).
Από το 2014 ασχολείται αποκλειστικά με τις δικές της χορογραφίες, 2014 “Contreplongées”, 2016 “Mam Mam Un Diner Magique” (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), “Arrêt Sur Image” (MIR Festival), 2019 “Allez viens…” (Εθνικό Θέατρο).
Οι δημιουργίες της παρουσιάζονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Σαφίρ: κελαηδώντας το φως και την ελευθερία
Μουσικό παραμύθι
του Αλέξη και Κυριάκου Ελευθεριάδη
Μουσική σύνθεση: Κυριάκος Ελευθεριάδης
Εικονογράφηση, scroll theater: Ηλιάνα Σκουλάκη
Περιγραφή:
Με εργαλεία την προσωπική αφήγηση αλλά και με τη συνοδεία μιας επταμελούς ορχήστρας, θα παρουσιαστεί το πρωτότυπο μουσικό παραμύθι Σαφίρ, κελαηδώντας το φως και την ελευθερία που απευθύνεται τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους ακροατές-θεατές. Παράλληλα, με τη μορφή του scroll theater, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να δουν να ξετυλίγεται μπροστά τους η εικονογράφηση της ιστορίας του Σαφίρ. Επίσης, το συγκεκριμένο πρόγραμμα περιλαμβάνει και ένα εκπαιδευτικό εργαστήριο για παιδιά, με εικαστικές και μουσικές προεκτάσεις και με θέμα του το scroll theater.
Η αφηγήτρια θα μας μεταφέρει σε μια γωνιά της ερήμου για να μας συστήσει τον Σαφίρ, που με τη μαγική αηδονολαλιά του, αλλά και τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε για τη μουσική και τους ανθρώπους, κατάφερε να σηκώσει το βαρύ σκούρο πέπλο που είχε καλύψει την πόλη απ’ άκρη σ’ άκρη. Με σύμμαχό του το μυθικό πουλί Σιμούργκ, που απαντάται τόσο στην περσική μυθολογία όσο και στην κουρδική, την γεωργιανή, την αρμένικη αλλά και τη ρωμαϊκή παράδοση, έρχεται να μας θυμίσει πως η τέχνη δε σταματά να ταξιδεύει στο χώρο και το χρόνο. Ελπίζουμε το αγόρι να φωτίσει με τη μουσική και το τραγούδισμά του και το δικό μας σκοτάδι.
Συντελεστές:
Συγγραφή παραμυθιού: Αλέξης και Κυριάκος Ελευθεριάδης
Mουσική σύνθεση: Κυριάκος Ελευθεριάδης
Eικονογράφηση, κατασκευή Scroll theater: Ηλιάνα Σκουλάκη
Αφήγηση παραμυθιού: Κυβέλη Κουκουδάκη
Επιμέλεια κειμένων: Πάνος Παπαδαντωνάκης
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαντίλ
Εκπαιδευτικός, διαχειρίστρια της ΑΜΚΕ «ΦΤΕΡΗ»: Άννα Μπαντή
Ηχητική και φωτιστική επιμέλεια: Γιάννης Λύκος
Μουσική εκτέλεση:
Κυριάκος Ελευθεριάδης (ούτι, σάζι)
Κωστής Ζωντανός (κρητική λύρα)
Ισίδωρος Βαρδαρός (βιολί)
Γιώργος Βαμβουνάκης (κανονάκι)
Peter Jaques (νέυ, κλαρίνο)
Ελευθερία Μπλαζάκη (μπεντίρ)
Χάρης Μπάκας (τόμπακ, τουμπερλέκι, νταούλι)
Παράλληλες δράσεις:
-Εκπαιδευτικό εργαστήριo για παιδιά 8-12 ετών
Σ’ αυτό το εργαστήριο, τα παιδιά μέσω της επαφής τους με τις εικαστικές τέχνες και το παιχνίδι της δημιουργικής γραφής, θα αναπτύξουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους και θα δημιουργήσουν μια δική τους σύντομη ιστορία. Θα παρατηρήσουν και θα δοκιμάσουν την τεχνική του scroll theather, που δημιούργησε και χρησιμοποιεί η ομάδα καλλιτεχνών, ζωγραφίζοντας και κατασκευάζοντας το καθένα χωριστά, τη δική του μινιατούρα κυλιόμενου θεάτρου.
–Πρωινή παράσταση για σχολικές ομάδες
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης δράσης, θα πραγματοποιηθεί και μια πρωινή παράσταση για σχολικές ομάδες.
Βιογραφικά:
Κυριάκος Ελευθεριάδης
Ο Κυριάκος Ελευθεριάδης γεννήθηκε το 1984 στη Βέροια. Έχει κάνει μαθήματα στο ούτι και στην πολίτικη λύρα, καθώς και βυζαντινή μουσική με δάσκαλο τον Ιορδάνη Κουτσιμανή. Δίπλα στον αδερφό του Αλέξη, ήρθε σ΄ επαφή με την οργανοποιία.
Το 2013 εγκαταστάθηκε στα Χανιά, όπου συνετέλεσε στη δημιουργία της μουσικής συλλογικότητας “yar aman”.
Δεκαπέντε χρόνια τώρα πειραματίζεται στη σύνθεση ορχηστρικής μουσικής που βασίζεται στα μακάμ και στους ρυθμούς της ανατολής.
Έχει εκδόσει τα βιβλία “Χαλεπιανός μανές: το ταξίδι μιας μελωδίας που δεν γνωρίζει σύνορα” και “Μ΄ έναν ΄μανέ κι έναν μποχτσά από την Μικρά Ασία στην Βέροια και στο Μακροχώρι”.
Ηλιάνα Σκουλάκη
Η Ηλιάνα Σκουλάκη γεννήθηκε στα Χανιά το 1981.
Σπούδασε Γλυπτική και Χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει εργαστεί σε έργα αναστήλωσης και συντήρησης αρχαίων μνημείων, και έχει κατασκευάσει ειδικά σκηνικά αντικείμενα, μάσκες και ρούχα για το Θέατρο, το Χορό και τον Κινηματογράφο. Επίσης έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και στο σχεδιασμό και την εκτέλεση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για παιδιά. Από το 2018 έως σήμερα, εργάζεται στο Δήμο Νίκαιας-Ρέντη με αντικείμενο την υλοποίηση καρναβαλικών αρμάτων.
Λίμνες: μύθοι, ιστορίες και νοήματα
Ταινία μικρού μήκους και εικαστική έκθεση
Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου, Irene Ragusini
Περιγραφή:
Το έργο είναι μια in situ ταινία, η οποία συνδυάζει στοιχεία ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας. Πρωταγωνίστριες της ταινίας αυτής είναι η λίμνη Κουρνά και η λίμνη Αγιάς. Η λίμνη Αγιάς είναι μία τεχνητή λίμνη, ενώ η λίμνη Κουρνά αποτελεί τη μοναδική φυσική λίμνη στο νομό Χανίων και σε ολόκληρη την Κρήτη. Και οι δύο χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη βιοποικιλότητα και πανίδα. Το έργο αντλεί έμπνευση από το φυσικό τοπίο των δύο λιμνών, την ανθρώπινη δραστηριότητα, τα πλάσματα και τους μύθους που τις συνοδεύουν.
Διερευνώντας τη σημασία του μύθου στη ζωή ενός τόπου και στην καθημερινότητα των έμβιων όντων που τον αποτελούν, μας ενδιαφέρει να μοιραστούμε έναν τρόπο αφήγησης, ο οποίος συνδέει την πραγματικότητα με το φαντασιακό. Παράλληλα, θα πραγματοποιηθεί εικαστικό εργαστήριο από το οποίο θα προκύψουν ενδυματολογικά και σκηνογραφικά αντικείμενα, τα οποία θα παρουσιαστούν με τη μορφή εικαστικής έκθεσης κατά τη διάρκεια της προβολής της ταινίας. Στόχος του έργου είναι η δημιουργία ενός «συλλογικού πορτραίτου» που θα συντίθεται από τις λίμνες, τους μύθους και κατ’ επέκταση τη σχέση αυτών με τον άνθρωπο.
Βασικοί συντελεστές:
Σενάριο & έρευνα: Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου, Irene Ragusini
Σκηνοθεσία, διεύθυνση φωτογραφίας & μοντάζ: Νεφέλη Παπαϊωάννου
Ενδυματολόγος: Όλγα Ευαγγελίδου
Σκηνογράφος, χορογράφος & backstage φωτογράφος: Irene Ragusini
Πρωτότυπη μουσική ταινίας: Ραφαήλ Τρουλάκης
Παραγωγή & επιμέλεια εικαστικής έκθεσης: Όλγα Ευαγγελίδου, Irene Ragusini
Παράλληλη δράση:
Εικαστικό εργαστήριο για οικογένειες, παιδιά 6-10 ετών και τους γονείς τους
Στη λίμνη Αγιάς του Δήμου Χανίων θα πραγματοποιηθεί το εικαστικό εργαστήριο, το οποίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-10 ετών και στους γονείς τους. Τα παιδιά θα εξερευνήσουν την πανίδα της περιοχής τους και ενδεχομένως θα ανακαλύψουν νέες πληροφορίες που μπορεί να τους κινήσουν το ενδιαφέρον, ώστε να δημιουργήσουν μέσω της ζωγραφικής και της γλυπτικής τα δικά τους φανταστικά πλάσματα.
Βιογραφικά:
Όλγα Ευαγγελίδου
Είναι απόφοιτη της ΑΣΚΤ (2006-2012 & 2014-2016). Ακόμη φοίτησε στο τμήμα μόδας της Royal Academy of Fine Arts στην Αμβέρσα (2012-2014). Το 2019 έλαβε το εικαστικό βραβείο από την Artworks και από το 2017 εκπονεί διδακτορική διατριβή στο θεωρητικό τμήμα της ΑΣΚΤ με υποτροφία από το ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ.
Νεφέλη Παπαϊωάννου
Είναι απόφοιτη του τμήματος Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών (ΤΕΙ Αθήνας). Πραγματοποίησε την πρακτική της άσκηση στο φωτογραφικό αρχείο της ΕΡΤ. Έχει παρακολουθήσει διάφορα διεπιστημονικά σεμινάρια που συνδυάζουν την έρευνα, την τέχνη και την επιστήμη όπως «Λογοτεχνία, Αρχιτεκτονική και Πόλη» με την Φωτεινή Μαργαρίτη, «Ριζοσπαστική Γεωγραφία» με τον Κωστή Χατζημιχάλη και «Εσωτερικά Τοπία» με τον Χρήστο Καρακέπελη και τη Νατάσα Σέγγου.
Irene Ragusini
Γεννήθηκε στην Λίμνη Γκάρντα στη Βόρεια Ιταλία και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη του εικαστικού προπτυχιακού και μεταπτυχιακού τμήματος της Καλών Τεχνών της Αθήνας, ενώ έχει ακόμη ένα Μaster in Fine Arts από την σχολή Luca School of Arts του Βελγίου, καθώς και ένα πτυχίο με κατεύθυνση τα Artist’s Books, από την σχολή Grafikskolan της Στοκχόλμης. Παράλληλα, ασχολείται επαγγελματικά με το χορό και από τον Οκτώβριο του ‘20 δημιούργησε το δικό της artist-run χώρο στο Κουκάκι, το KOREN process space.
Είμαστε τα σπίτια που μέσα τους ζήσαμε
Ταινία ντοκιμαντέρ παρατήρησης, μικρού μήκους
Κατερίνα Μαρκουλάκη
Περιγραφή:
Μια επίσκεψη στον τόπο που μεγάλωσε η μητέρα της σκηνοθέτιδας, πυροδοτεί τη δημιουργία μιας ταινίας σαν φωτογραφικό άλμπουμ, μπλεγμένο με θολές αναμνήσεις και εντυπώσεις ανθρώπων, σχέσεων και εν τέλει μιας ολόκληρης εποχής. Αποσπασματικές συζητήσεις, αποκόμματα συνταγών, φωνές, τραγούδια, κουτσομπολιά. Αναζητώντας τα χαμένα νήματα των οικογενειακών δεσμών, η ταινία Είμαστε τα σπίτια που μέσα τους ζήσαμε είναι μια προσπάθεια ανακάλυψης των ιστοριών των γυναικών μιας οικογένειας. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας με τρυφερότητα, χιούμορ και υπομονή, ένας αναστοχασμός πάνω στα όρια των έμφυλων σχέσεων, των οικογενειακών δεσμών και των κοινωνικών συμβάσεων. Μια διαδρομή ανακάλυψης των ιστοριών που δεν λέγονται, μια τελετή συγχώρεσης, συμφιλίωσης και αποδοχής.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία – εικονοληψία: Κατερίνα Μαρκουλάκη
Βοηθός παραγωγής: Σοφία Σαρρή
Διεύθυνση παραγωγής: Χριστιάνα Χειραναγνωστάκη
Μουσική: Δημήτρης Κοντούλης
Μάστερινκ – μίξη ήχου: Δημήτρης Σιδέρης
Χρωματική επεξεργασία: Ορέστης Σεφέρογλου
Παράλληλες δράσεις:
Με την ολοκλήρωση του έργου θα ακολουθήσουν 2 προβολές της ταινίας για το γενικό κοινό, καθώς και συζήτηση με τους συντελεστές και με γυναίκες καλλιτέχνιδες και επιμελήτριες που ασχολούνται με το γυναικείο βλέμμα στην τέχνη και τον κινηματογράφο.
Ακόμα θα διεξαχθούν 3 πρωινές προβολές της ταινίας για σχολεία καθώς και ένα 4ήμερο εργαστήριο για εφήβους, πάνω στο storytelling, στον κινηματογράφο της παρατήρησης και του ντοκιμαντέρ. Μέσα από αυτό το hands-on εργαστήριο, οι έφηβοι θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν τα εργαλεία της αφήγησης και της γραφής στο ντοκιμαντέρ, να πειραματιστούν και να παίξουν μαθαίνοντας πώς ο καθένας μπορεί να κάνει μια ταινία.
Βιογραφικό:
Κατερίνα Μαρκουλάκη
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες (BA, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Κινηματογράφου Ντοκιμαντέρ (MA, Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Εργάζεται στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και σε καλλιτεχνικά έργα ως σκηνοθέτης, βοηθός σκηνοθέτη και οπερατέρ. Συνεργάζεται με ιδρύματα, εταιρείες παραγωγής και τηλεοπτικoύς σταθμούς σε Ελλάδα και εξωτερικό (Eleusis European Capital of Culture, ERT, BBC, Vice). Οι ταινίες της έχουν συμπεριληφθεί στον προγραμματισμό πολλών κινηματογραφικών φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και σαν μέρος εικαστικών εκθέσεων: Eleusis European Cultural Capital of 2023, Femme Fatal Film Festival, Vizantrop Engaged Ethnographic Film Festival, Film and Video Poetry Symposium, Mimesis doc Film Festival, Aegean Film Festival, GRRL HAUS CINEMA, Balkan Can Kino Film Sypmosium, State of Concept, Atopos CVC. Η ταινία της Homage to summer, βραβεύτηκε με το βραβείο καλύτερου διαπολιτισμικού κινηματογραφικού έργου, στο Video Poetry Symposium (ΗΠΑ) 2020.
Αυτή τη στιγμή εργάζεται πάνω στο φιλμικό πρότζεκτ, Δυτικές Πολιτείες σε παραγωγή του 2023 ΕΛΕVΣIS Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Νέα Χώρα
Μουσική περφόρμανς, εικαστική εγκατάσταση
Αποστόλης Κουτσογιάννης (σύνθεση), Μαλβίνα Παναγιωτίδη (εικαστικά), Μουσικό Σύνολο-Oros Ensemble
Περιγραφή:
Η σύγχρονη συνοικία της Νέας Χώρας στα Χανιά, αποτελεί την καλλιτεχνική αφετηρία για τη δημιουργία μιας σύγχρονης μουσικής και εικαστικής παράστασης. Ο συνθέτης Αποστόλης Κουτσογιάννης και το μουσικό σύνολο Oros Ensemble με τον Μιχάλη Κονταξάκη, συμπράττουν με την εικαστικό Μαλβίνα Παναγιωτίδη, προτείνοντας ένα νέο καλλιτεχνικό πείραμα: το κοίταγμα στη Νέα Χώρα ως ένα αστικό υβριδικό παλίμψηστο, στο οποίο συνυπήρχαν το διαπολιτισμικό στοιχείο (μουσουλμάνοι, εβραίοι έλληνες), το ταξικό (βιομηχανικό, εργατικό), με το πέρασμα στη νέα τουριστική εποχή. Αντιμετωπίζοντας αυτό το αστικό ψηφιδωτό ως αφετηρία για τη συλλογή ιστορικού και καλλιτεχνικού υλικού, θα δημιουργηθεί ένα νέο μουσικό και εικαστικό σώμα, το οποίο συνομιλώντας με την υπόμνηση των ιστορικών αναφορών του τόπου, θα ανασυνθέσει μια νέα «Νέα Χώρα», ως καλλιτεχνικό καθρέφτη του αστικού εαυτού της.
Συντελεστές:
Μουσική σύνθεση: Αποστόλης Κουτσογιάννης
Εικαστική δημιουργία: Μαλβίνα Παναγιωτίδη
Θεωρητική – ιστορική υποστήριξη: Κώστας Καλαντζής
Μουσική εκτέλεση:
Μιχάλης Κονταξάκης (μαντολίνο)
Oros Ensemble:
Κωνσταντίνος Ζιγκερίδης (ακορντεόν)
Δημήτρης Καραγιαννακίδης (τσέλο)
Ειρήνη Κρικώνη (βιολί)
Παράλληλες δράσεις:
Εκτός του νέου μουσικού και εικαστικού έργου, η ευρύτερη ομάδα του project «Νέα Χώρα» θα συνεισφέρει και σε μια σειρά παράλληλων δράσεων όπως: α) εργαστήριο 1-2 ημερών με άξονα την εικαστική δημιουργία το οποίο θα απευθύνεται σε μικρές ηλικίες β) μια ανοιχτή πρόβα της μουσικής παράστασης από τους Oros Ensemble, για περιορισμένο αριθμό ατόμων, όπου εξειδικευμένο ακροατήριο (π.χ. σπουδαστών μουσικής, σύνθεσης κ.ο.κ.) θα έχει την ευκαιρία να δει επί τω έργω ένα μουσικό σύνολο να δουλεύει πάνω σε ένα νέο έργο γ) συζήτηση μετά την παρουσίαση (after show talk), όπου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με τους δημιουργούς πάνω στο ποιες πορείες ακολουθήθηκαν για τη σύνθεση των έργων, πώς αξιοποιήθηκαν πρωτότυπα υλικά και αναφορές από την συνοικία αλλά και κατά πόσο γενικότερα οι αστικές ψηφίδες μπορούν να αποτελέσουν νέα υλικά καλλιτεχνικής δημιουργίας.
