Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας

H Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ παρουσιάζει τον Ιούλιο, μέσα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Νύχτες Ιουλίου 2024 για πέντε μόνο βραδιές, το αριστουργηματικό ρομαντικό διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού, «Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας», σε μορφή θεατρικής παράστασης και σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη. Η πρεμιέρα του έργου θα γίνει την Παρασκευή 12 Ιουλίου. Η παράσταση συνίσταται σε έναν ζωντανό διάλογο ανάμεσα στον εκπάγλου ομορφιάς λόγο του μεγάλου συγγραφέα Βιζυηνού, που ερμηνεύεται επί σκηνής από τον ηθοποιό Γιώργο Ραϊλάκη, και στις μουσικές συνθέσεις στο πιάνο του Νίκου Περάκη, που συνοδεύουν και σχολιάζουν τα δρώμενα μέσα σε ένα εικαστικό περιβάλλον που υποβάλλει τις άρρητες πτυχές του κειμένου.

Οι παραστάσεις πραγαμτοποιούνται με την Υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης και του Δήμου Χανίων.

ΤΟ ΕΡΓΟ:

Η καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Αγγέλα Καστρινάκη, σε κείμενό της που έγραψε ειδικά για την παράσταση του έργου από τον θίασό μας συνοψίζει την υπόθεση του διηγήματος:  «Πόσο χιούμορ δεν έχει αυτό το διήγημα! Κι όμως το θέμα του είναι απολύτως τραγικό – και ακόμα τραγικότερη η ιστορία του δημιουργού του, η ιστορία που κρύβεται κάτω απ’ τις γραμμές.

Ένας Έλληνας σπουδαστής στη Γερμανία, στη Γοτίγγη, δεν αντέχει τον βαρύ χειμώνα και βήχει, βήχει. Τον κουράρει ένας γιατρός, που είναι ταυτόχρονα γιατρός και μιας κοπέλας, ψυχασθενούς, έγκλειστης στο ψυχιατρείο. Ο σπουδαστής μας που είναι και ο αφηγητής της ιστορίας, πηγαίνει μια φορά να συναντήσει τον γιατρό του στο ψυχιατρείο και τρέμει μπας και είναι κι ο ίδιος υποψήφιος για θεραπεία εκεί…

Η κοπέλα είναι μια ουράνια κόρη, γαλανομάτα και ξανθομαλλούσα, που έχει υποστεί σοκ από ερωτική απογοήτευση. Αφού την ακούν να τραγουδάει και να παραπονείται για την εγκατάλειψη που υπέστη, την αφήνουν να χτυπιέται, την άμοιρη, στους τοίχους του από καουτσούκ θαλάμου της.

Εντωμεταξύ ο φοιτητής μας πάει να ξεκαλοκαιριάσει ψηλά στο βουνό, πλάι σε έναν φίλο του μεταλλειολόγο που σκάβει στις σήραγγες. Αλλά το καλοκαίρι τελειώνει αμέσως με το που φτάνει στο βουνό, και ο βαρύς χειμώνας των κορυφών κλείνει τους δυο φίλους μες στο σπίτι. Ο φίλος, ο Πασχάλης, γίνεται ολοένα και πιο μελαγχολικός, ώσπου εξομολογείται στον έκπληκτο συνομιλητή του την ιστορία του με μια πανέμορφη και πάναγνη Γερμανίδα, Κλάρα στο όνομα, που την εγκατέλειψε επειδή δεν ήθελε να την μιάνει, προσφέροντάς της τον ήδη μεταχειρισμένο εαυτό του, αυτόν που είχε φθαρεί κάποτε στην Αθήνα λόγω της σχέσης του με μια χαμηλής υποστάθμης γυναίκα, μια Ευλαλία. Φυσικά γίνεται σαφές ότι η ψυχασθενής και η Κλάρα είναι το ίδιο πρόσωπο.

Δεν περνάει πολύς καιρός και ο Πασχάλης πεθαίνει από καρδιακή προσβολή μέσα στις σήραγγες. Πεθαίνει την ίδια ώρα περίπου που και η αγαπημένη του ξεψυχά στο ψυχιατρείο. Κι οι δυο φεύγουν από τον παρόντα κόσμο με την ελπίδα πως θα συναντηθούν στο επέκεινα, στον άλλο κόσμο (…)».